Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
coronaperikel

Eigen schuld?

1 reactie
Getty images
Getty images

In maart van dit jaar rondde ik mijn studie geneeskunde af en startte als arts-assistent op de covid-19- afdeling van een topklinisch ziekenhuis. Voor mij het begin van een drukke en ook indrukwekkende tijd. Ik zag gelukkig de meeste patiënten opknappen, maar ook een behoorlijk aantal die de strijd tegen covid-19 helaas niet wonnen.

De laatste tijd neemt het aantal klinisch opgenomen covid-19-patiënten snel af. Waarschijnlijk speelt  het vaccinatieprogramma hierbij een grote rol. Echter zich laten vaccineren is niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid.

De discussies – in de (social) media, door experts, politici en complotdenkers – leveren bepaald niet alleen goede overzichtelijke informatie op, maar zeker ook nepnieuws en desinformatie. Het lijkt zelfs tot polarisatie in onze samenleving te leiden. Post aut propter zie ik dat vrijwel alle nu klinisch opgenomen patiënten met covid-19 niet of slechts gedeeltelijk gevaccineerd zijn.

In mijn hoofd blijft een recente casus van een patiënt van ruim 70 jaar rondspoken. Hij werd ongevaccineerd opgenomen met een ernstige covid-19-infectie. Tijdens een gesprek vroeg ik hem naar zijn overwegingen om van vaccinatie af te zien. Hij vertelde verward te zijn geraakt. ‘Ik wist niet meer of en zo ja welk vaccin ik moest kiezen. Er waren zoveel  tegenstrijdige berichten over betrouwbaarheid en mogelijke bijwerkingen. Dan mocht het ene vaccin wel en dan het andere weer niet. Instanties, experts, media en politici hadden vaak tegengestelde meningen. Na overleg heb ik er samen met mijn vrouw uiteindelijk maar van afgezien. Het is mijn eigen schuld’, zei hij, heel benauwd en met tranen in zijn ogen. Ondanks onze zorg verslechterde zijn situatie helaas. Vlak voordat we in goed overleg met hem en zijn familie startten met palliatieve sedatie voegde hij er nog aan toe: ‘Ik had me gewoon moeten laten prikken, dan was ik nu niet dood gegaan.’ Enkele uren later sliep hij definitief in.

‘Mijn eigen schuld’, zei de patiënt. Deze paar woorden laten me niet los. Ik blijf maar worstelen met de vraag of het zo simpel is. Was een eigen weloverwogen keus wel mogelijk op basis van de voor hem beschikbare informatie? Hebben misschien de (sociale) media, experts, politici, complotdenkers en wij als medici mede schuld? Voor een leek op medisch gebied was er een niet te ontwarren kluwen van nieuws en nepnieuws. Mijn patiënt kon alles in ieder geval niet overzien en heeft dat in mijn ogen met zijn leven moeten bekopen.

Als jonge dokter hoop ik dat wij, medici, lering trekken uit de covidcrisis als geheel. Dat we samen echt gaan nadenken hoe we de verschillende doelgroepen in onze samenleving zo goed mogelijk kunnen bereiken met heldere, overzichtelijke informatie in een begrijpelijke taal. Hebben we daar als artsen niet een kans en misschien wel een opdracht laten liggen? Het zou zo mooi zijn als patiënten niet meer hoeven te zeggen: ‘Het is mijn eigen schuld.’

 

Karlijn Vorstermans

anios longziekten NWZ Alkmaar

lees ook

Praktijkperikel coronaperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • P.J. Mitra

    arts en jurist, medisch adviseur, Schaijk

    We hebben zeker een belangrijke rol in het voorlichten. Maar niet de solo-verantwoordelijkheid. Veel mensen die zich niet laten vaccineren zijn of onvoldoende gemotiveerd (klassiek voorbeeld: student op tv, laat zich pas vaccineren als er een vaccina...tiebus recht voor de deur van zijn collegezaal staat, benoemt 'tja, ik was eigenlijk gewoon lui'). Anderen gebruiken social media, beheerst door paniek-zaaiende figuren als dansschoolleraren die zich ineens 'wetenschapper' gaan noemen en anti-vaxxers die er als kippen zonder kop achterna hollen, als enige informatiebron (zelfs dokter Google is niet meer hip, begrijp ik).

    Er is maar zoveel dat je als zorgverlener en overheid kunt doen, mensen moeten zichzelf ook *willen* laten helpen. Het is algemeen bekend dat je zorgpremie moet betalen en ook dat je jezelf bij een huisarts in moet schrijven, waarmee je ook recht hebt op (nagenoeg) kostenloze toegang tot zorg en in ieder geval een vraagbaak voor al je vragen. Iedereen aan het handje nemen kan redelijkerwijs niet en mag ook niet verwacht worden. Uiteindelijk is het ook gewoon Darwinisme, waar we al sinds het begin van de mensheid aan overgeleverd zijn. Sommige mensen willen gewoon toch langs dat ravijn lopen zonder zekeringen, of van de zwarte piste af bij lawinegevaar.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.