Door een woud van wantrouwen naar een praktijkuitbreiding

Veel huisartsen ondervinden problemen om een opvolger te vinden. Maar hoe ingewikkeld is het nu echt en hoeveel moeite kost het om een praktijk over te nemen? Ik ben een praktijkhouder van een solopraktijk in een welvarende woonkern in het westen van het land die wil associëren. Mijn vaste waarnemer heeft interesse om dat avontuur aan te gaan. We besluiten om samen verder te gaan.

Het lijkt een goed idee. Je meldt de nieuwe situatie bij de partijen waar je mee samenwerkt – verzekeraars, ziekenhuizen, collega’s, patiënten, huisartsenpost et cetera – en je gaat verder. Immers, het is een bestaande situatie waar iemand bijkomt. Zaken als KvK-nummer, AGB-code, contract met de verzekeraar, uzi-aansluiting, bankrekening en andere zaken zijn allemaal al aanwezig. Bovendien, toen ik de praktijk in 2003 overnam volstond een kopje koffie met de accountmanager van Zilveren Kruis en een bezoekje van de vertegenwoordiger van de HIS-leverancier om alles te regelen.

Maar dat kan dus niet meer; het ligt nu ingewikkelder. Het door het neoliberalisme diep in onze samenleving ingevoerde wantrouwen lijkt nu het uitgangspunt bij elke transactie. Het organiseren van een associatie met mijn vaste waarnemer is nu een proces dat minstens zes maanden vergt.

Het begint bij de Kamer van Koophandel (KvK); je mag immers geen onderneming starten zonder een KvK-registratie. De KvK beoordeelt of je echt bestaat en niets kwaads in de zin hebt. Dat is begrijpelijk. Maar dat oordeel zou dan ook genoeg moeten zijn voor de rest van het proces – eenmaal betrouwbaar bij de KvK ben je dat overal. Maar helaas, bijna iedere organisatie waar je verder mee te maken hebt, beoordeelt dat zelf nog een keer. De KvK is niet ingewikkeld maar het duurde wel lang door de achterstanden die daar waren. Overigens slaagt de KvK er net als de meeste andere partijen in om op hun webpagina’s de vraagstelling zo ingewikkeld en onduidelijk te maken dat wij er niet altijd uitkwamen.

Het door het neo­liberalisme diep in onze samenleving ingevoerde wantrouwen lijkt het uitgangspunt bij elke transactie

Na deze horde moet je eHerkenning aanvragen; eHerkenning is een inlogmiddel om veilig online zaken te kunnen doen. Heb je dat nodig? Alleen bij de volgende stap, verder niet. Die volgende stap is dat je je moet aanmelden bij de Wet toetreding zorgaanbieders (Wtza). De Wtza is bedoeld om zorgfraude tegen te gaan; in het verleden hebben een paar – echt heel weinig – zorgaanbieders structureel gefraudeerd. Voor het gemak wordt deze papieren tijger daarom zorgbreed doorgetrokken. Omdat we met zijn tweeën zijn en op dat moment geen personeel hebben, volstaat een simpele aanmelding, maar ook hier is een aantal vragen weer zo gesteld dat we er niets van begrijpen.

We zijn nu klaar voor de belangrijkste stap: het aanvragen van de AGB-code. Zonder AGB-code gebeurt er helemaal niets in zorgland. Na de gebruikelijke controles of je wel betrouwbaar bent, verloopt dit opmerkelijk soepel. Vektis, de organisatie die de AGB-codes beheert, kampt met grote achterstanden, maar ze denken en werken mee, en in een recordtijd hebben we de zo fel begeerde code.

Parallel hieraan loopt het aanvragen van een bankrekening. Dat lijkt makkelijk, maar als je een zakelijke bankrekening aanvraagt beginnen klaarblijkelijk alle alarmbellen te rinkelen. Het wantrouwen spat ervan af. Wederom zijn er websites die onbegrijpelijke vragen stellen. En sommige banken openen gewoon helemaal geen zakelijke rekeningen – we wilden graag een groene bank. Er worden grappige en discriminerende vragen gesteld: of we zakendoen met Noord-Korea of vergelijkbare regimes, of we sekswerk doen, en heel bijzonder: of we een sportschool zijn.

Het lukt maar niet. Uiteindelijk ben ik boos geworden bij de bank waar ik al jaren cliënt ben. Toen kon het allemaal opeens wel en was het in een paar weken geregeld. Maar mijn vrouw moest wel meetekenen, om het risico van de bank af te dekken. Omdat dat echt ridicuul is, hebben we dat geweigerd. Toen bleek het ook eigenlijk niet te hoeven; ze probeerden het gewoon.

Een tip. Als een callcentermedewerker weigert mee te werken (lees: te luisteren) loont het soms de moeite om de volgende dag nog eens te bellen. Als je dan iemand treft die wel luistert, is het zo geregeld. Bij één instantie hadden we pas na drie keer beet.

We kunnen nu een contract bij de zorgverzekeraar aanvragen. Ook hier werkt de meerdere-keren-bellen-truc en als we eindelijk iemand aan de telefoon hebben die luistert, is het echt zo geregeld. Hulde aan Zilveren Kruis. Wat wel aardig is om te melden is dat je dan bij Vektis je UBO moet aangeven (Google even wat dat is), iets wat we echter ook al bij de KvK hadden gedaan. Bij Vektis kan dat overigens zonder noemenswaardige identiteitscontrole. De andere zorgverzekeraars gaan dat contract dan volgen. Daarvoor hebben ze dan alleen nog onze IBAN nodig. Daarvoor hanteert iedere verzekeraar een eigen methode, van totaal onveilig (stuurt u maar een mailtje) tot redelijk omslachtig maar wel veilig (DigiD-check en teruggebeld worden).

De UZI-passen kunnen aangevraagd worden, evenals Zorgmail, een adres dat je nodig hebt om met andere zorgaanbieders te kunnen communiceren. Beide organisaties slagen er ook goed in om onduidelijke vragen te stellen en het ingewikkeld te maken om precies uit te vogelen wat je nodig hebt. Bij het UZI-register zitten dan gelukkig wel ter zake kundige mensen aan de telefoon. Bij Enovation, het bedrijf dat Zorgmail uitgeeft, lukt zelfs de meerdere-keren-bellen-truc niet.

We zullen u niet vermoeien met verdere stappen die genomen moesten worden, maar we zijn er doorheen gekomen. Het is indrukwekkend maar ook bizar wie er allemaal bij dit proces betrokken zijn en wat deze partijen allemaal van je willen. Vergeet de eventuele collega’s in de directe omgeving niet erbij te betrekken. Voor alle mensen die bij je werken heeft je plan wel degelijk veel impact. Onze praktijk zit in een centrum waar nog een praktijk gehuisvest is en we delen personeel, voorzieningen en procedures.

Ja, een praktijkovername is een complex proces. Dat moge duidelijk zijn. Het is goed haalbaar mits je op tijd begint, geduld hebt en jezelf kunt troosten met humor en een beetje cynisme. Want dat heb je wel nodig.

Rob Bakx

huisarts, huisartsenpraktijk Santpoort

Hester Verheijen

huisarts, huisartsenpraktijk Santpoort

Ook een anekdote insturen? Mail naar kopij@medischcontact.nl.