Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Don’t shoot the messenger

2 reacties

In vroeger tijden had deze man 'een notabele' geheten. Zo iemand als de burgemeester, de dokter of de notaris. Keurig gekleed doet hij mij open: hij heeft een gesprek met de huisarts aangevraagd vanwege zijn zieke dochter. Ze is net thuis uit het ziekenhuis na twee weken opname. Drie maanden geleden bezocht zij, 23 lentes jong, onze praktijk vanwege malaise en koorts. Beide onbegrepen.

Een BSE van 130, hoger dan de toren van mijn dorp, maakte dat zij – door een van mijn collega's uit de praktijk – werd verwezen naar de internist. Daar ging ze verder door de molen, in eerste instantie zonder verklaring voor haar klachten. Mdl kwam erbij, en toen, plots, was daar de diagnose: de ziekte van Crohn! In een ernstig stadium. Familie in rep en roer, want immunosuppressie. Alles op z’n kop nu en, heel begrijpelijk, de behoefte om daarover nu met de huisarts van gedachten te wisselen.

Maar er is wel heel weinig nuance. 'Waarom heeft het zo lang moeten duren? Ze had veel eerder doorverwezen moeten worden!' De verwijten zijn niet van de lucht. Zelf heb ik zijn dochter niet eens gezien. Vakantietijd: ik ben slechts 'de boodschapper van de praktijk'. 'Als ik een doorgeladen geweer zou hebben, ik zou het nu op u gebruiken!' Kan ik de boosheid en frustratie over dochterlief nog begrijpen, deze 'notabele' taal wil ik toch liever niet horen. Welke gesprekstechniek moet ik hier nu weer toepassen?

Lees ook
Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • J.A. Bruggers

    Huisarts, Groningen

    U meldt dat op deze manier een gesprek niet mogelijk is en stelt voor dat deze deftige heer volgende week naar de praktijk komt om het er nog eens over te hebben. Dan bent u op eigen terrein en dat maakt uit.
    Mocht de notabele opnieuw in doodsbedrei...gingen vervallen, dan zit er niets anders op dan de politie er bij te betrekken. Maar je hoopt natuurlijk dat hij wat tot bedaren is gekomen en de bedreigingen terug neemt.

  • J.R. Sikkema

    Specialist ouderengeneeskunde, IJmuiden

    Heftig. Moeilijk te zeggen hoe ik daadwerkelijk zou reageren. Wat mij het meest gepast lijkt is door te vragen hierover en de hem niet van onderwerp te laten veranderen. Dus confronteren over de uitspraak. "Hoor ik u goed, dat u mij dood zou schieten... als u de kans zou hebben?", "Wat houd u tegen om aan een geweer te komen?", "Gaat u me straks aanvallen met een mes of mij aanrijden als ik buiten loop?". Als dit verder uit de hand loopt dan is de weg naar de politie snel gemaakt. Als de persoon terugkrabbelt dan geeft dit misschien meer ruimte in het gesprek voor het gevoel en spijt(geen schuld)betuiging.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.