Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

De weg kwijt

2 reacties

Onlangs zag ik als perifeer kinderarts op mijn spreekuur een 13-jarige jongen met zijn moeder. Zij werkt als praktijkondersteuner bij een huisarts en was zeker in staat haar woordje te doen.

In 1999 had ik de jongen verwezen naar een academische afdeling kindercardiologie waar een aangeboren hartafwijking is vastgesteld. In 2003 heb ik hem verwezen naar de afdeling kinderpulmonologie van hetzelfde academische ziekenhuis vanwege recidiverende pneumonie. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien, maar wel regelmatig correspondentie ontvangen.

Omdat er mogelijk een immuundeficiëntie aan de orde is, wordt hij ook regelmatig gezien door de kinderinfectioloog. Het laatste jaar speelt mee dat zijn conditie matig is, waar kindercardioloog, kinderlongarts en kinderinfectioloog geen verklaring voor kunnen vinden. Patiëntje werd daarom verwezen naar de kinderneuroloog, die op haar beurt de kinderarts metabole ziekten inschakelde.

Welke academische doktors precies betrokken zijn (geweest) bij de behandeling van de jongen, weten zijn moeder en hij niet meer precies. En op mijn vraag waar hij nu voor kwam, antwoordde de 13-jarige: ‘Ik ben de weg kwijt…’

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • BVD Michiel Marlet

    huisarts en vertrouwensarts AMK,

    Geachte collega,

    U beschrijft in uw praktijkperikel een casus die mij wel zeer doet denken aan een geval van pediatric condition falcification (Pcf).

    Ik vraag me af of alle diagnosis en verdenkingen na de academisch vastgestelde aangeboren harta...fwijking aan de hand van geobjectiveerde afwijkingen zijn gesteld. Waarbij een waarneming van deze moeder voor mij niet als een geobjectiveerde waarneming geldt. Juist ook het gegeven dat moeder medisch onderlegd is , een praktijkondersteuner bij een huisarts, geeft extra te denken. Het gegeven dat er onverklaarde klachten zijn maakt de casus extra verdacht.

    Ik denk dat het goed is om samen met de huisarts de voorgeschiedenis kritisch door te nemen en mocht mijn vermoeden terecht blijken in consult te gaan bij een vertrouwensarts van het AMK.

    Mogelijk is niet alleen de jongen de weg kwijt, maar lieten de betrokken collegae zich leiden door deze moeder die haar woordje goed kan doen en zijn ze onderweg ook de weg kwijt geraakt.

    Met collegiale groeten

  • D.M.M. Edens-Schipper

    oogarts, PEINS

    Geachte collega kinderarts,

    Niet alleen is helaas uw patientje de weg kwijt, maar u dus duidelijk ook. Juist in geval van multipathologie en dientengevolge multidisciplinaire behandeling is het zo broodnodig om expliciet te benoemen wie de hoofdbeh...andelaar is. Om even een kat naar onze academische collega's uit te delen: in academie lijkt men hier nog niet geheel van doordrongen. Men verwijst door naar het volgende echelon zonder overleg met de oorspronkelijke verwijzer ( en een brief sturen dat het gebeurd is, is niet hetzelfde als overleg).
    Maak duidelijke afspraken over wie de regisseur is, is de laatste jaren het devies vanuit de beroepsgroep.
    Mijn ervaring is, dat je dit soms letterlijk ook zo moet communiceren. Wie gaat over de volgende stap?
    Per E-mail of per telefoon soms als je niet in hetzelfde ziekenhuis werkt, en dit schriftelijk bevestigen met een kopie brief met de afspraken naar patientenK Kappen in dor hout, dan zien zowel de patient als de hoofdbehandelaar door de bomen het bos weer, en geeft een gevoel van veiligheid aan de patient. En daar gaat het toch om?

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.