De laatste eer… - praktijkperikel
3 reactiesPRAKTIJKPERIKEL
Op vrijdagmiddag word ik gebeld door de oudste zoon van een patiënt. Hij wil graag weten wat de doodsoorzaak is geweest van zijn vader. Verbaasd moet ik antwoorden dat ik niet eens weet dat de vader is overleden. De zoon vertelt dat zijn vader die woensdag is overleden toen hij aan het wielrennen was. Er waren twee ambulances bij. Kennelijk is men vergeten de huisarts even in te lichten, of het bericht is nog onderweg.
Ik bel met de plaatselijke ambulancedienst. De chef van dienst weet mij te vertellen dat de collega’s van een andere ambulancedienst erbij betrokken waren. Hij biedt hulpvaardig aan om die te benaderen en zo uit te vinden wat er precies is gebeurd.
Even later krijg ik bericht dat het waarschijnlijk een hartinfarct is geweest en dat ook de traumahelikopter bij de reanimatie is ingezet. Ik bel de zoon terug met deze informatie en wens hem en de familie veel sterkte.
Op de volgende maandag belt de begrafenisondernemer om te vragen of de huisarts misschien weet waar de papieren zijn. Die zouden worden opgestuurd, maar dat is kennelijk niet gebeurd. De crematie is gepland voor de volgende dag, maar eigenlijk moet het kisten nu wel plaatsvinden.
De overledene blijkt, na zijn overlijden op straat, met de ambulance naar zijn huis te zijn gebracht, niet naar het mortuarium. Het ambulancepersoneel stelde voor om de overledene voorlopig even op te baren op een matras op de grond… Het wordt gelukkig het bed.
Omdat er toch iemand de dood moet hebben geconstateerd, bel ik naar de traumahelikopter en naar de GGD. Bij beide krijg ik de verzekering dat ik zo snel mogelijk wordt teruggebeld. Ook de begrafenisondernemer belt de instanties af, maar zij krijgt ook nul op het rekest.
Als ik om half vijf nog niet ben teruggebeld, probeer ik het nog maar eens. De dokter van de traumaheli heeft een eigen provisorische verklaring van natuurlijke dood ingevuld (met daar op de vermoedelijke naam van de overledene) en zegt met de GGD te hebben afgesproken dat de GGD-arts de schouwing zou doen. Als ik de laatste visite van die dag doe, belt de GGD-arts naar mijn assistente met de vraag of de papieren nu al zijn ingevuld. Als zij daarop ‘nee’ zegt, is het antwoord: ‘Daar was ik al bang voor.’
De volgende ochtend worden de ingevulde overlijdenspapieren bezorgd op het gemeentehuis en kan de crematie volgens plan plaatsvinden. De overledene blijkt niet te zijn geschouwd.
En een maand later heb ik van de traumahelikopter, noch van de GGD een bericht gekregen.
Meer praktijkperikelen
Heeft u ook een perikel?
Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl
Marc van Wijk
Huisarts, Delft
Niet geschouwd maar wel een overlijdensverklaring? Dus de dood is niet vastgesteld, terwijl de patient wel dood verklaard is (overlijdensverklaring). Theoretisch zou deze patient dus levend verbrand kunnen zijn.
B.H.M. van Bremen
huisarts, KOEKANGE
Collega Hut: weddenschap verloren.
AWL Hut
Emeritus Huisarts., Hoek van Holland
Ik wil erom wedden, dat je geen enkele Huisarts kunt vinden in Nederland, die dit perikel nog niet heeft meegemaakt..... AH