De budgetpolis
3 reacties
Eind december lees ik dat Zilveren Kruis voor zijn budgetverzekerden de zorg in ons ziekenhuis niet meer inkoopt. Ik rol al even met mijn ogen, want meestal treft dit een kwetsbare groep patiënten, die, niet voor niks, voor een budgetpolis kiest. Nu is het januari en zien we daar in de praktijk de gevolgen van. Een voorbeeld:
Een 34-jarige patiënte met drie keer een sectio in de anamnese en met een taalbarrière komt op maandag 3 januari op ons spreekuur. Ze heeft het zwaar, want is 38 weken zwanger, heeft drie jonge kinderen rondlopen en bekkenklachten. Ze kijkt uit naar haar geplande keizersnede op 13 (!) januari.
Ze blijkt 25 procent van de kosten van de keizersnede zelf te moeten betalen
Ze is de hele zwangerschap bij ons onder controle geweest en er is allerlei hulp ingeschakeld via maatschappelijk werk om de thuissituatie te ontlasten. De voor haar persoonlijke gevolgen van de brief die ze eind 2021 kreeg van de verzekeraar, heeft ze niet aangegrepen om haar verzekering aan te passen. Ze blijkt nu 25 procent van de kosten van de sectio caesarea zelf te moeten betalen. Aan het eind van het vijftienminutenconsult vraagt ze, met de hand al aan de deurknop, of we haar zorg even willen overdragen naar een ziekenhuis in de buurt, waar ze wel voor volledige vergoeding in aanmerking komt…
Serieus, waar zijn we in vredesnaam mee bezig met zijn allen?
D.C.D. van Eerd
HAIO, Amstenrade
Een schrijnende casus, waarin regeltjes/hokjes/DBC denken in de praktijk leidt tot slechte zorg, want een reeds gestart, afgebakend behandeltraject (begeleiding van een zwangerschap bij de gynaecoloog), zou toch afgerond moeten kunnen worden ook als ...de zorgverzekeraar in de tussentijd zijn voorwaarden veranderd.
Toch is het niet eerlijk om de zwarte piet volledig naar de zorgverzekeraars toe te spelen, omdat hun handelen deels gestuurd wordt door de uit de pan rijzende zorgkosten. We moeten ons daarom gaan afvragen hoe ver onze verzorgingsstaat reikt. Zonder Wilderiaans te willen klinken rijzen er een aantal vragen bij me op in deze casus: waarom is deze 34-jarige mevrouw de taal onvoldoende machtig om een eenvoudige maar belangrijke brief te kunnen lezen/begrijpen en hier actie op te ondernemen? Waarom is de inzet van maatschappelijk werk nodig om de thuissituatie te ontlasten, een situatie die er met een vierde kind straks niet makkelijker op zal worden? Wat heeft deze mevrouw nodig om zelfredzamer te worden en uit deze afhankelijkheidspositie te komen? Vraagstukken waarmee u als gynaecoloog uiteraard zeer weinig kan, maar in een breder maatschappelijk debat betrokken moeten worden.
M.J. Fortuijn
Psychiater, Haarlem
Dat is toch off topic? Want stel nou dat er antwoorden op deze vragen komen die deze vrouw volledig verontschuldigen...?
En ja, daar is ie weer, hoeveel schuld heeft men aan zijn eigen ongeluk en gaan we dat laten meewegen in ee vergoeding?
[Reactie gewijzigd door Fortuijn, Jedidja op 06-03-2022 15:34]
Radioloog n.p.
We zijn bezig met het verschil tussen schadelast en patiënten zorg