Co in Duitsland
Plaats een reactie‘Ik wil graag 100 jaar oud worden’, vertelt een 70-jarige patiënt mij vrolijk, ‘en daarom onderga ik elk medisch onderzoek waarvoor ik in aanmerking kom.’ Morgen staat een hartkatheterisatie gepland om de toestand van zijn kransslagaders te beoordelen.
Ik ben coassistent op de afdeling Cardiologie van een ziekenhuis in Duitsland en voer vandaag het opnamegesprek met deze patiënt. ‘Nee, ik heb geheel en al geen klachten’, zegt hij. ‘Pijn op de borst, of snel buiten adem misschien?’, vraag ik. De patiënt antwoordt dat hij deze problemen niet herkent. Wel heeft hij jarenlang gerookt, maar ik vraag mij af of dat reden genoeg is voor een hartkatheterisatie. Eerder kon ik in het dossier de indicatie voor het onderzoek ook al niet vinden. ‘Zou u trouwens straks alleen bloed bij mij willen afnemen, en morgen pas het infuus willen prikken?’, vraagt hij dan. ‘Vanavond ga ik namelijk naar een kerstfeest, en met een infuus kan ik het ziekenhuis niet verlaten.’ Ik loop de onderzoekskamer uit om aan de verpleegkundige te vragen of het wel de bedoeling is dat de patiënt op de avond voor zijn onderzoek naar een feest gaat. Ze haalt haar schouders op en zegt: ‘Ja hoor, hij heeft een particuliere verzekering en mag daarom doen wat hij wil.’
Sinds ik coschappen in Duitsland loop, weet ik dat het Duitse zorgverzekeringsstelsel onderscheid maakt tussen het ziekenfonds en de particuliere ziektekostenverzekering. De particuliere verzekering is er alleen voor mensen met hoge inkomens en kost tussen de 300 en 600 euro per maand. In ruil voor deze hoge premie hebben particulier verzekerde patiënten privileges waarop patiënten met een ziekenfondsverzekering geen aanspraak kunnen maken. Er is bijvoorbeeld geen wachttijd voor het maken van een afspraak in het ziekenhuis en medische onderzoeken worden laagdrempelig uitgevoerd. Ik heb gezien dat patiënten met een ziekenfondsverzekering een week in het ziekenhuis liggen te wachten op een echo-onderzoek omdat de particuliere patiënten voorrang hebben. Ook is de in Nederland vanzelfsprekende ondersteunende zorg zoals fysiotherapie tijdens de ziekenhuisopname in Duitsland alleen bestemd voor particuliere patiënten. Ik was verbaasd toen ik hoorde dat in Nederland een vergelijkbaar stelsel bestond tot de invoering van de Zorgverzekeringswet in 2006. Door mijn ervaringen in Duitsland ben ik blij dat sindsdien het onderscheid tussen het ziekenfonds en de particuliere verzekering in Nederland niet meer bestaat en dat alle patiënten recht hebben op een gelijke behandeling.
Gelukkig voor de patiënt werden bij de hartkatheterisatie de volgende dag geen afwijkingen van zijn kransslagaders gevonden. Daarmee is het achteraf gezien vast geen enkel probleem geweest dat hij de avond voor het onderzoek lekker heeft gefeest.
Hansje Smeele, vijfdejaars geneeskundestudent in Groningen, loopt coschappen in een Duits ziekenhuis
De patiënt antwoordt dat hij deze problemen niet herkent. Wel heeft hij jarenlang gerookt, maar ik vraag mij af of dat reden genoeg is voor een hartkatheterisatie. Eerder kon ik in het dossier de indicatie voor het onderzoek ook al niet vinden. ‘Zou u trouwens straks alleen bloed bij mij willen afnemen, en morgen pas het infuus willen prikken?’, vraagt hij dan. ‘Vanavond ga ik namelijk naar een kerstfeest, en met een infuus kan ik het ziekenhuis niet verlaten.’ Ik loop de onderzoekskamer uit om aan de verpleegkundige te vragen of het wel de bedoeling is dat de patiënt op de avond voor zijn onderzoek naar een feest gaat. Ze haalt haar schouders op en zegt: ‘Ja hoor, hij heeft een particuliere verzekering en mag daarom doen wat hij wil.’
Sinds ik coschappen in Duitsland loop, weet ik dat het Duitse zorgverzekeringsstelsel onderscheid maakt tussen het ziekenfonds en de particuliere ziektekostenverzekering. De particuliere verzekering is er alleen voor mensen met hoge inkomens en kost tussen de 300 en 600 euro per maand. In ruil voor deze hoge premie hebben particulier verzekerde patiënten privileges waarop patiënten met een ziekenfondsverzekering geen aanspraak kunnen maken. Er is bijvoorbeeld geen wachttijd voor het maken van een afspraak in het ziekenhuis en medische onderzoeken worden laagdrempelig uitgevoerd. Ik heb gezien dat patiënten met een ziekenfondsverzekering een week in het ziekenhuis liggen te wachten op een echo-onderzoek omdat de particuliere patiënten voorrang hebben. Ook is de in Nederland vanzelfsprekende ondersteunende zorg zoals fysiotherapie tijdens de ziekenhuisopname in Duitsland alleen bestemd voor particuliere patiënten. Ik was verbaasd toen ik hoorde dat in Nederland een vergelijkbaar stelsel bestond tot de invoering van de Zorgverzekeringswet in 2006. Door mijn ervaringen in Duitsland ben ik blij dat sindsdien het onderscheid tussen het ziekenfonds en de particuliere verzekering in Nederland niet meer bestaat en dat alle patiënten recht hebben op een gelijke behandeling.
Gelukkig voor de patiënt werden bij de hartkatheterisatie de volgende dag geen afwijkingen van zijn kransslagaders gevonden. Daarmee is het achteraf gezien vast geen enkel probleem geweest dat hij de avond voor het onderzoek lekker heeft gefeest.
Hansje Smeele, vijfdejaars geneeskundestudent in Groningen, loopt coschappen in een Duits ziekenhuis
- Er zijn nog geen reacties
