Beroepsgeheim of goede zorg

Als de controles goed zijn, de buik soepel, bel ik een tolk. Helaas is de Afrikaanse taal niet beschikbaar. Met een Franstalige tolk kunnen we een beetje communiceren, maar het gaat moeizaam. Het is een iets verwarde man die normaal gesproken op een ander AZC verblijft, waar hij dezelfde dag ook naartoe terug moet. Hij vertelt al één week amper gegeten te hebben en dat hij sinds twee dagen ondraaglijke buikpijn heeft wat hem ook misselijk maakt. Omdat de buik soepel is, geef ik hem een injectie buscopan, waarop hij weer iets in de benen komt, en ik kijk de urine na. Hier blijken ery’s in te zitten, dus ik neig te denken aan een steen ergens in het afvoersysteem. Dan hoor ik van de COA dat hij deze ochtend al in een taxi was gestapt; waarheen wisten ze niet. De man vertelt mij dan dat hij vanmorgen ook al op de SEH is geweest met deze klachten. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw op en besluit het ziekenhuis te bellen. Ik krijg de SEH-arts aan de telefoon en vraag haar of zij die ochtend iemand van het AZC heeft gezien met hevige buikpijn. ‘Dat wil ik eigenlijk niet vertellen, dat is tegen mijn principes.’ Ik vraag nog: ‘Tegen je principes of tegen de regels?’ Tja, het mag niet zomaar over de telefoon.

Zonder de naam te zeggen, vertel ik wat ik aangetroffen heb en wat ik gedaan heb. Maar dat ik ook wil weten wat zij gezien en gedaan hebben om niets over het hoofd te zien. Zuchtend geeft ze antwoord, en ik voel me een klein kind die om een snoepje vraagt. Inderdaad, er was een echo gedaan die mijn vermoedens bevestigt. Maar dat hij vast ook wel een brief had meegekregen. Dat heeft mijn patiënt kennelijk niet goed begrepen, want die heeft hij niet meer bij zich.

Daarna is het gesprek snel afgelopen. Ik zeg nog dat hij niet op controle komt over twee weken aangezien ik meneer in een taxi zet naar een AZC elders. Maar dan kan ik nog wel even een overdracht doen die richting op.

Als huisarts op het AZC bewaak ik het medisch beroepsgeheim naar advocaten, de IND, het COA, vluchtelingenwerk, beveiligers, et cetera. Maar als continuïteit van zorg noodzakelijk is, dan ga ik er in veel situaties van uit dat ik informatie door mag geven die de zorg op dat moment ten goede komt. Met name als de patiënt dit zelf niet goed kan doen.

Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl.