Beroepsgeheim: hij heeft er genoeg van!
11 reacties
Ik krijg als bedrijfsarts voor mkb-bedrijven regelmatig te maken met werkgevers die ik moet uitleggen dat ik medische informatie niet mag bespreken.
Frank (zijn naam heb ik gewijzigd in het kader van het beroepsgeheim) werkt voor een installatiebedrijf en is al een tijd ziek. Hij probeert door een aantal uren per dag te werken, te re-integreren. De directeur van Frank heb ik al verscheidende malen duidelijk moeten maken dat medische informatie valt onder het beroepsgeheim. En dan heeft hij er genoeg van en stuurt onderstaande mail:
Beste heer/mevrouw,
Betreft Frank:
Ik heb contact gehad met jullie via de mail.
Hierin hebben jullie duidelijk gemaakt dat Frank zelf moet aangeven wat hij heeft. Frank is vandaag bij zijn hulpverlener geweest. En deze meldt dat zij rapporteren naar jullie en dat jullie mij op de hoogte brengen.
Ik ben het in ieder geval zat om van het kastje naar de muur gestuurd te worden, Frank zegt zelf dat hij niet weet wat hij heeft.
Voor mij is het heel simpel. Ik heb verstand van techniek. En stel dat jullie bellen voor een storing. Ik kom binnen en zie dat de zekering eruit ligt. Ik stop er een nieuwe zekering in en meld jullie verder niks. Dit gaat een aantal keer zo. En dan maak ik een plan, en zeg: je mag hem drie dagen in de week gebruiken gedurende vier uur. Als dit goed gaat, dan breiden we dit uit.
U vraagt waarom dit zo gaat. Dan zeg ik: mag niets zeggen, beroepsgeheim. Terwijl de hele groepenkast er last van heeft, het kunststof door de hitte poreus wordt en er uiteindelijk brand kan ontstaan.
Terwijl ik ook kan zeggen: er zit te veel op de groep aangesloten en hij moet gesplitst worden. Dan is iedereen tevreden, de zekering wordt niet meer te heet en gaat niet kapot. Ik weet namelijk dat jullie er geen verstand van hebben en alle wil hebben om het op te lossen. Dus dan interesseert mij dat beroepsgeheim geen bal, want het probleem wordt opgelost, en je hebt alleen maar winnaars.
Conclusie:
Frank weet niet wat hij heeft.
Hulpverleners mogen niks zeggen.
Werkgever wil hem helpen maar weet niet wat hij mankeert. Afkeuring na twee jaar volgt. Mooi vooruitzicht.
Met vriendelijke groet,
De werkgever van Frank.
Guus Theeuwen
huisarts, Beuningen
De werkgever heeft geen recht op medische informatie. Daar heeft hij ook niets aan. Wel mag een werkgever iets weten (van een bedrijfsarts of arbo-arts) of er werkgerelateerde factoren zijn die bijdragen aan de arbeidsongeschiktheid en hij mag iets t...erughoren over de belastbaarheid van de werknemer. Dat kan allemaal met behoud van het beroepsgeheim. Deze goedwillende werkgever weet dan genoeg om zijn werknemer Frank te kunnen helpen met re-integreren.
MP de Bakker
huisarts, Deurne
Ik ervaar als huisarts soms hetzelfde als deze “technische” werkgever ten aanzien communicatie over ons arbeidsongeschikt personeel. Langs elkaar heen praten en draaien om de hete brei. Veelal zijn er bij verzuim ook psychische factoren in het spel, ...maar vanuit “privacy”-aspecten kan en mag daar niet over gesproken worden. Thans zorgt het beroepsgeheim met angst voor een klacht enerzijds en de behoefte aan meer transparantie anderzijds voor een in de praktijk onwerkbare spagaat. Personeel heeft als patiënt ook inzage- en correctierecht en mag zijn Arbo-UWV informatie delen met wie hij of zij wil, dus ook met werkgever. Hij of zij kan gewoon een kopie van de rapporten van de Arbodienst en of UWV opvragen en dat zo nodig, eventueel na correctie/weglating van gegevens die hij of zij liever niet wil delen, zelf bespreken met zijn werkgever. Als hij of zij dat niet wil dan geeft dat mogelijk te denken. Het heeft wel degelijk zin en kan toegevoegde waarde hebben dat een werkgever kennis heeft van ziekte of gebrek, zo dom is de gemiddelde werkgever tegenwoordig niet (meer). Er zijn voldoende thans voldoende (internet-)bronnen waar ook werkgever veel achtergrondinformatie kan vinden, denk aan bijvoorbeeld www.thuisarts.nl. Op basis hiervan kan werkgever zijn zijn arbeidskracht nog beter re-integreren dan alleen op basis van bedekte, voorzichtige en praktisch onuitvoerbare bureaucratische belasting-belastbaarheid-adviezen. Zonder transparantie zijn veel re-integratie pogingen gedoemd te mislukken en leiden tot onnodig verzuim met bijkomende hoge kosten voor werkgevers, werknemers en maatschappij. Beroepsgeheim is een groot goed, maar misbruik van beroepsgeheim als dekmantel voor (oneigenlijk) verzuim moet worden voorkomen.
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
De werkgever geeft een mooi beeldspraak. Is het advies aan hem niet op zo'n manier te vertalen, dat hij het begrijpt? Kennelijk ligt er een frustratie en de man hoopt Frank te kunnen helpen, want als Frank zelf niet weet wat hij heeft en dat communic...eert, dan kan ik de frustratie van de werkgever heel goed begrijpen. Je hoeft inhoudelijk niets te vertellen, maar misschien kan je zeggen dat er een zekering is doorgebrand waardoor zijn belastbaarheid minimaal is.
Jeannette van Zee
senior adviseur patientbelang, Amsterdam
Gaat het niet over de gevolgen van de aandoening op het werk? In plaats van om de aandoening zelf? Werkgevers hoeven niet te weten wat iemand heeft. Wel moet duidelijk zijn waar een werknemer door de aandoening tegenaan loopt op het werk. Is dat conc...entratie? moeheid? pijn? niet lang kunnen staan of zitten? Of iets totaal anders? Wanneer dat duidelijk is kunnen werknemer en werkgever samen op zoek gaan naar oplossingen. Bijvoorbeeld het aanpassen van het werk, de werktijden of de werkplek. Samen heldere afspraken maken en evaluatiemomenten plannen. Met als inzet het creëren van werkbare situatie voor beide partijen. Een bedrijfsarts kan, zonder het schenden van het beroepsgeheim, hierin een heel belangrijke rol spelen.
Edward Gebuis
Ziekenhuisarts KNMG, Leiden
Deze hele discussie heeft niets met privacywetten of onwillende professionals te maken, maar met een eed die we bijna 2500 jaar afleggen zodra we onze studie hebben voltooid:
Uit de originele Eed van Hippocrates:
"Al hetgeen mij ter kennis komt i...n de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren."
Uit de artseneed van 2003:
"Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd."
Volgens mij is dit toch heel duidelijk. Ongeacht hoe goed de werkgever van Frank het met hem voor heeft, van de bedrijfsarts krijgt hij geen (medische) informatie die Frank met de bedrijfsarts heeft gedeeld. Dat dat frustrerend is, is niet het probleem van de bedrijfsarts en al zeker niet het probleem van Frank. Sterker, als ik me niet vergis, is dit juist een voorbeeld van waarom de onafhankelijke bedrijfsarts ooit in het leven is geroepen.
jh leenders
huisarts, Leeuwarden
Gesprek à trois ?
Ruud Koster
cardioloog - niet practiserend, Amsterdam
Een mooie analogie van de overbelaste groep. Wel makkelijker dan in de geneeskunde: als de som van de apparaten meer stroom groter is dan het amperage van de zekering, is de belasting te hoog. Splitsen dus.
Maar is het niet de taak van de bedrijfsar...ts om te adviseren over werkomstandigheden die -als de analogie in dit geval opgaat- leiden tot overbelasting? Als een bedrijfsarts die ongunstige werkomstandigheden vaststelt kunnen die toch worden aangepast? En dat mag de bedrijfsarts toch adviseren zonder het beroepsgeheim te schenden? De bedrijfsarts heeft toch een taak zowel naar de werknemer/patient als naar het bedrijf/werkomstandigheden?
M. de Vries
AIOS verzekeringsgeneeskunde, Amsterdam
Of u komt eens stage lopen binnen de bedrijfs/verzekeringsgeneeskunde collega Mulder :) dan kunt u kennis maken met de belangen die er spelen. Frank is vast niet op zijn mondje gevallen. Frank is kennelijk gevraagd om te delen (door WG) en deelt niet..., om welke reden dan ook, dat is zijn goed recht.
Uiteraard kan de bedrijfsarts in een volgend spreekuur exploreren wat het dan is dat Frank niet begrijpt, als dat inderdaad het geval blijkt, en waar nodig uitleg geven. Uitstekend plan. Blijft echter een zaak waar de werkgever primair niets mee van doen heeft.
Erik Mulder
Psychiater , Groningen
Beste collega’s,
In hoeverre zou het bezwaarlijk zijn om met Frank ZELF te vragen wat hij met zijn werkgever wil delen, wat belangrijk is voor hem en zijn werkgever (die kennelijk het beste met hem voor heeft) om zijn re-integratie succesvol te late...n zijn en hem te begeleiden in wat hij, in voor hem en zijn werkgever begrijpelijke taal, zou kunnen zeggen? Dan hoeven we het helemaal niet te hebben over beroepsgeheim, toch? En stel dat Frank zou zeggen, dokter zou u zelf voor mij dit en dat met mijn baas willen bespreken, want ik vind het nog steeds erg lastig uit te leggen en dat u dan voor Frank op een briefje schrijft wat belangrijk is en dat Frank dat zelf aan zijn baas geeft? Ook dan hoeven we het niet te hebben over beroepsgeheim. Praten MET de patiënt i.p.v. OVER de patiënt, misschien wel een aardig gedachtenexperiment of leuk als leerdoel in de volgende stage van de opleiding van collega de Vries.
M. de Vries
AIOS verzekeringsgeneeskunde, Amsterdam
@ Keppel Hesselink, deze werkgever heeft zo te lezen het beste met zijn werknemer voor. Zijn frustratie is daardoor invoelbaar.
... maar blijkens uw reactie zou u het dus geen enkel probleem vinden als uw werkgever van u te weten zou komen dat u, ...stel dat dat het geval zou zijn, een bipolaire stoornis heeft? Of HIV? Of een diabetes/COPD/doorgemaakt myocardinfarct (risico op verzuim in de toekomst)? Of een PTSS na een verkrachting? Of worstelt met een sinus pilonidalis, of met een ander beeld waarvan u denkt: nou, nee, liever niet dat men dat op de werkvloer weet? Want dáár zijn die ‘luxe’ regeltjes voor.
Wat moet een werkgever met een diagnose? Kan een werkgever die duiden? Snapt hij/zij welke beperkingen een diagnose oplevert? Wat de prognose is? Of kan werkgever zich misschien beter laten adviseren door een arts? Zeg een bedrijfsarts?
“Frank zegt zelf dat hij niet weet wat hij heeft.” Of zou Frank liever niet willen delen wat hij heeft?
Jan Keppel Hesselink
pijnarts, Bosch en Duin
Ik vind het een zeer begrijpelijke reactie van de werkgever, en bijzonder helder verwoord. Hij wil meewerken aan het oplossen van het probleem. En is zeer gemotiveerd. Bizar dat regeltjes dat onmogelijk maken. Ook onze regeltjes. Die hele privacy wet...geving lijkt overigens totaal zijn doel voorbijgeschoten te zijn. Het is een luxe die zand in vele raderen gooit. Volgens mij is met de privacy wetten de wet van Pareto in spiegelbeeld toegepast.