Praktijkperikelen

Een kwetsbare dame van 85 vraagt om een consult op het middagspreekuur in verband met hoesten en benauwdheid.

Vóór 1 januari 2020 was er de Wet Bopz en werd bij crisissituaties na beoordeling door de psychiater en het uitschrijven van de medische verklaring de burgemeester gebeld en die was het meestal met het advies van de psychiater eens.

Onlangs moest een 95-jarige verzekerde van VGZ op vrijdag katheters, urinezakken en blaasspoelingen hebben. Via de chat van VGZ werd ik, apotheker die het voor de cliënt probeerde te regelen, doorverwezen naar een postorderbedrijf.

Op 7 november 2018 verwees ik mijn patiënt naar de grote regionale ggz-instelling alhier.

Voor mijn jongste gaan we met een groepje uitgelaten 7-jarigen naar een speelparadijs voor zijn verjaardag.

Tijdens de eerste piek van de coronacrisis verbleef ik in Taiwan, een land waar corona onder controle was en is. Al maanden zijn er geen lokale besmettingen.

Misschien moet ik een bloemenwinkel beginnen. De hele dag omringd door heerlijk geurende bloemen, altijd blije mensen in je winkel, en de ernstigste complicatie van een verkeerd geschikte bos is een lelijke bos (als zoiets al bestaat).

Het is zondag en ik heb bereikbaarheidsdienst. De ANW-verpleegkundige belt met een vraag. Als ik die beantwoord heb, vraag ik voorzichtig hoe het gaat, in het verpleeghuis. Want dit weekend migreert onze ICT van de ene naar de andere server...

Heeft u dat ook weleens? Het inbrengen van een spiraal lukt niet, ondanksmakkelijk sonderen (gemiddeld breng ik tien spiraaltjes in per jaar, een enkele keer lukt het inbrengen niet)?

In het kader van ‘black lives matter’, of gewoon een goede dokter zijn, wil ik een pijnlijke casus van mijzelf delen.