Een vrouw van in de 60 heeft een afwijkende thoraxfoto met een mogelijke longtumor en wordt verwezen naar onze polikliniek Longoncologie. Haar kleinzoon, die een biomedische studie doet, heeft wel eens röntgenfoto’s beoordeeld en weet op onze Radiologieafdeling af te dwingen dat hij de PET-CT-beelden meekrijgt. Op vrijdagavond beoordeelt hij samen met zijn grootmoeder de foto’s en deze paramedicus stelt tot zijn schrik vast dat er uitzaaiingen in de botten zijn.
Zoonlief is een slimme kleuter van 5 jaar die liever niet tekent en kleurt. Hij krijgt namelijk niet op papier wat hij in zijn hoofd heeft en aan oefenen heeft hij een broertje dood. Dus kiest hij liever voor de bouwhoek en vermijdt hij als het even kan alles wat met papier en pen te maken heeft. Met als gevolg dat hij eigenlijk niet weet hoe een potlood vast te houden…
Als kinder- en jeugdpsychiater kwam ik in contact met een jonge vrouw die opgenomen werd op een crisisafdeling. Ze was ernstig psychotisch en werd gedwongen opgenomen met behulp van een inbewaringstelling. Het betrof een gastplaatsing.
Voor een coassistent is het altijd spannend als de supervisor een aantal anamnesevragen herhaalt richting patiënt; het komt namelijk niet zelden voor dat er dan een ander antwoord gegeven wordt. Op 'ik begreep dat er geen ziektes in de familie voorkomen' komt dan de reactie 'nee behalve diabetes, dat heeft iedereen in de familie zo ongeveer'.
Ik roep een grijs dametje binnen van 89 jaar oud. Ze heeft pijn in haar flank. Na anamnese en lichamelijk onderzoek blijkt ze een spierverrekking te hebben.