Praktijkperikelen

Om 6.00 eruit, voor een schouwing. Een mevrouw van ruim in de negentig. De vorige dag was sedatie gestart. Maar de familie had aangegeven niet te willen waken en pas in actie te komen als de dokter geschouwd had.

Ik werk in een ziekenhuis dat zich bezighoudt met zeer complexe vraagstukken rondom het bewegingsapparaat.

Meneer Jansen*, 61 jaar, komt op de Spoedeisende Hulp van ons ziekenhuis vanwege forse benauwdheid. Wij kennen hem sinds een groot hartinfarct in 1998 waarna hij hartfalen en kamerritmestoornissen ontwikkelde. Om die reden heeft hij sinds 2004 een biventriculaire implanteerbare cardioverter-defibrillator (icd) die hem inmiddels al meermaals voor een plotse dood heeft behoed.

Tijdens een weekenddienst moest ik schouwen bij een vrouw van 56. Ik las in het dossier van de huis­artsenpost: ‘na lang ziekbed overleden, mevrouw Vuursma-van Donk’. Haar naam deed me ergens aan denken.

Ik schrijf de volgende ontslagbrief: ‘Patiënt is goed ingesteld op fluoxetine en dexamfetamine. Op 17-10-22 bleek ze geen klachten meer te hebben en hebben we in onderling overleg de behandeling afgesloten met aan u het verzoek de medicatiecontrole op u te nemen.’

Veel huisartsen ondervinden problemen om een opvolger te vinden. Maar hoe ingewikkeld is het nu echt en hoeveel moeite kost het om een praktijk over te nemen? Ik ben een praktijkhouder van een solopraktijk in een welvarende woonkern in het westen van het land die wil associëren. Mijn vaste waarnemer heeft interesse om dat avontuur aan te gaan. We besluiten om samen verder te gaan.

Als een coassistent van mening is dat die weinig kan toevoegen bij de diagnosestelling presenteer ik een van de vele missers van mijzelf of collega’s waarbij de coassistent het beter wist dan de ‘deskundige’.

Zoals gewoonlijk rijd ik naar het ziekenhuis. Door de ramp in Turkije en Syrië heb ook ik veel familie­leden en vrienden verloren. Het nieuws komt elke dag hard binnen. Het doet pijn. Met tranen in mijn ogen start ik mijn werkdag; er staat een volle poli op het programma.

Mijn patiënt is overleden. Ze werd 102 jaar oud, met een levenslust waar je u tegen zegt.

Een 69-jarige Nederlandse vrouw overlijdt onverwacht tijdens een vakantie in Portugal. Het lichaam wordt gerepatrieerd en de nabestaanden escorteren de kist vanaf Schiphol naar de woonplaats van de overledene.