Vol
2 reactiesMijn dienst begint. Ik kijk naar het bord ‘de Spoedeisende Hulp ligt vol’. Mensen liggen op brancards in de gang. De wachtkamer zit vol. Het ziekenhuis is vol. De ziekenhuizen in de regio zijn vol.
Ambulances rijden af en aan. We komen kamers en handen tekort. Op de familiekamer is tweeënhalf uur geleden mevrouw K., 91 jaar, op een brancard gelegd. Ze heeft pijn in haar rug. Ik heb nu pas de tijd haar te onderzoeken. Er waren te veel patiënten die zieker waren en urgentere behandeling nodig hadden.
Mevrouw K. heeft al die tijd geduldig gewacht. Ze vertelt verontschuldigend dat ze moest plassen, anderhalf uur geleden. 'Jullie hebben het zo druk, ik wilde jullie niet tot last zijn.'
Als mevrouw K. is verschoond vervolgen we het gesprek. Aan de lopende band word ik weggeroepen, want het gaat niet goed met de patiënt op kamer 15. De rug van mevrouw K. doet al heel lang pijn. Foto's laten geen nieuwe afwijkingen zien. Ze krijgt sterkere pijnstilling en mag naar huis.
Eigenlijk kan mevrouw niet naar huis. Ze kan daar nauwelijks uit de voeten. Allang niet meer. Ze woont alleen, heeft geen familie. Ze heeft wel een noodknop voor als er iets urgents is.
De zorgambulance zal haar thuisbrengen. Ze zal in bed worden geholpen. Thuis zal ze op de noodknop drukken als het niet gaat.
Morgen bel ik haar huisarts. Of hij extra zorg kan regelen of een plek bij een verpleeghuis. Ik weet het antwoord al. Ze staat al tijden op een wachtlijst. Hij had gehoopt dat ik haar had opgenomen. Eigenlijk gaat het niet thuis. Maar het ziekenhuis ligt vol. Onder andere met mensen zoals mevrouw K. Want de verpleeghuizen zijn vol.
Mevrouw zal vast terugkomen. Want het gaat niet thuis. Mevrouw zal weer vol begrip wachten tot we haar kunnen zien. Want ze weet dat we het druk hebben.
Het is na middernacht als ik het ziekenhuis uit loop. Ik denk aan mevrouw K. Alleen in haar bed, met pijn in haar rug. In de steek gelaten door het systeem. En door mij.
Is dit nu zorg?
Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl
Co Nijman
Gepensioneerd huisarts, Alphen aan den Rijn
Gebrek aan Bedden?
Gebrek aan dokters?
Gebrek aan management?
Nanny
Huisarts, Leiden
Zo herkenbaar! Ik zeg al tijden dat er binnenkort iemand komt met een idee: laten we al die ouderen die zoveel zorg nodig hebben onderbrengen in 1 grote voorziening (als ze dat willen natuurlijk) Dat is niet alleen efficiënter dan al die fietsende th...uiszorg medewerkers maar ook nog veel gezelliger voor menig vereenzaamde oudere! En dan noemen we dat een zorghuis En dan denken de oudere zorgverleners onder ons stiekem weer aan het verzorgingshuis van vroeger Maar dit is natuurlijk iets anders....