Onze oude medemens
1 reactie97 jaar is hij, weduwnaar, en meestal komt hij gewoon zelfstandig naar onze huisartspraktijk. Dat wil zeggen: als hij tijd heeft.
Want hij is een drukbezette hoogbejaarde: hij speelt bridge, luistert naar klassieke muziek, maakt fietstochtjes met vrienden en pikt bij zonnig weer graag een terrasje. Hij slikt geen pillen. Wat hem hindert is eigenlijk maar één ding: ernstige maculadegeneratie, waarvoor hij maandelijks injecties krijgt. Zijn dupuytrenpink vindt hij namelijk stiekem wel handig bij het vasthouden van zijn bridgekaarten!
Totdat hij in enkele weken tijds een paar keer erg duizelig wordt en bijna collabeert. Een 24-uurs-ritmeregistratie toont periodes van een hooggradig AV-blok, waarop de cardioloog een pacemaker adviseert, die een dag later op een vrijdag in het ziekenhuis wordt geïmplanteerd. Toch geen kleinigheid voor een 97-jarige man.
Maar: ‘Het ziekenhuis houdt geen kostgangers’, dus: huppakee, naar huis moet hij op zaterdag, opgehaald door inderhaast opgetrommelde vrienden met een auto. Een poliafspraak werd hem wel nagestuurd, kreeg hij nog te horen, en een papier met instructies en twee nieuwe pleisters kreeg hij mee. ‘En nog een prettige dag, u kunt ons altijd bellen!’ Even vergeten dat meneer die instructies natuurlijk zelf niet kon lezen, laat staan de cellofaantjes van de pleisters peuteren. Maar: hij hield zich kranig.
De woensdag erna vroeg hij toch of ik wilde komen om nog wat vragen te beantwoorden. Is de wond oké? Mag ik al onder de douche? Waar blijft mijn poliafspraak? Ik hoor hem aan, wil vervolgens de wond even bekijken en vraag hem zijn overhemd los te knopen: zes precordiale ecg-plakkers staren mij aan, en nader onderzoek leert dat de extremiteitsplakkers ook nog alle in situ zijn.
Zomaar een voorbeeld van hoe de zorg in Nederland op gezette tijden voor onze (zeer) oude medemens tot een bedenkelijk niveau is gedaald: medisch-technisch niets op aan te merken, maar waar was nou ook alweer die menselijke maat?
Bart Bruijn
Huisarts, Streefkerk
Gelukkig is aan alle indicatoren voldaan, staan de vinkjes op de juiste plekken en is de sterfte niet verhoogd.
Succesvol!
En besef dat hier niet iemand, bijvoorbeeld een verpleegkundige schuldig is. Die worden zo lekker makkelijk aangesproken. E...r klopt heel veel niet in het systeem, dat echte zorg onmogelijk maakt, maar lekencontroleurs en -bestuurders een alibi biedt om lekker hun eigen belangen te blijven dienen en hun eigen, soms minuscule gewetens te blijven sussen. Ze zien de echte gevolgen toch niet.