Warme wijn

Muziek brengt sluimerende emoties naar de oppervlakte. Door passende muziek te kiezen versterk je deze emoties en kun je beter bij dit gevoel komen. Zo draaide ik drie maanden lang de cd Mens van Wende Snijders in de auto als ik naar het revalidatiecentrum reed. De muziek maakte emoties los. Het hielp mij tijdens het revalideren en mijn gevecht om, ondanks een chronische aandoening, te kunnen blijven werken.

Muziek is ook ‘herinnering’. Door te luisteren naar muziek word ik teruggezogen in de tijd. Zoals toen ik als 12-jarige samen met mijn ouders naar de Matthäus-Passion ging en betoverd was door de inzet van het kinderkoor en daarna wiebelend op mijn stoel wachtte tot ik in het donker weer de kerk uitstapte met een hoofd vol muziek.

Muziek brengt ook verbondenheid. Samen muziek maken verbindt en maakt minder eenzaam. Zo voelde ik mij tijdens mijn eerste jaar geneeskunde in Leuven pas echt thuis toen ik in het Universitair Koor zong en wij een betoverende kerst-uitvoering zongen in de prachtige kerk op het Begijnhof.

Muziek heeft ook haar plaats in mijn opleiding. Ik kan mij nog steeds de colleges over palliatieve zorg herinneren, waar het onderwerp ‘Sterven in de kunst en muziek’ een grote indruk op mij maakte.

Maar de meest bijzondere eigenschap van muziek is troost. Iedereen – patiënten, verpleging en artsen – heeft zorgen en verdriet, en heeft behoefte aan troost. Muziek raakt, verbindt, steunt en troost ons. In mijn ziekenhuis zingen het kinderkoor, vrijwilligers, verpleging en artsen samen kerstliederen op de vroege morgen van Eerste Kerstdag. In het trappenhuis stijgt de muziek op en bereikt iedereen. Muziek verspreidt zich als warme wijn door het lichaam.

Esther Overkleeft, internist-oncoloog