Vechtertje

Koning David, een strijdvaardig man en nog steeds een inspirator van een klein volk aan de middellandse zee, had een zoon, Salomo. Salomo heeft in tegenstelling tot zijn vader geen oorlog gevoerd.

Zijn naam doet ons denken aan sjalom, vrede. Geen oorlog, dus tijd voor andere dingen. Hij publiceerde! Een van zijn spreuken luidde: er is een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven. Natuurlijk wist Salomo dat er meer onder de zon was, maar geboorte en sterven zijn mijlpalen in elke cultuur. Juist een gynaecoloog beweegt zich tussen de mijlpalen van geboorte en dood.

Net voor middernacht word ik gebeld door de oudste assistent in opleiding, de ontsluiting vordert niet en het hartfilmpje van de kleine is lastig te interpreteren. Bij aankomst op de verloskamer maak ik me ernstig zorgen over de conditie van de kleine en we regelen een spoedkeizersnede. Binnen twintig minuten wordt een flinke zoon geboren. We zijn te laat. Het kind slaakt een zucht en dat was zijn laatste levensteken. Als opleider trek ik het boetekleed aan. Samen met de assistent voeren we meerdere gesprekken met het koppel.

Ruim een jaar later staat het echtpaar bij mij op de consultatie: of ik deze zwangerschap wil opvolgen. Ze hebben vertrouwen, is het argument. Enkele maanden later vraagt de arts-assistent mij in huis, het is middernacht, er komt een mevrouw met vroegtijdige weeënactiviteit. De zwangerschapsduur is 32 weken. Net op tijd kom ik op de verloskamer. Mevrouw baart haar tweede zoon, heel rustig en beheerst. Iedereen is geraakt.

Samen met de vader staan we op de kinderafdeling en kijken naar de piepkleine zoon. ‘We waren nu ruimschoots op tijd’, zegt hij, wat onderkoeld. Hij wijst op de kleine, fluistert: ‘Hij, David heet ie, zal het wel redden, een echt vechtertje.’

dr. Adriaan Logmans, oncologisch gynaecoloog, Leuven, Gent, Goes-Vlissingen