Lezersverhalen
1 minuut leestijd
Lezersverhaal

Vaarwel

1 reactie
Getty Images
Getty Images

Het was ’s avonds laat, na alle dagelijkse perikelen, toen ik voor de laatste keer zijn kamer binnenliep. Ik was nog maar sinds korte tijd werkzaam als uroloog in het Antoni van Leeuwenhoek. Hij had een testistumor, in de meeste gevallen goed te behandelen. Bij hem niet.

We hadden een operatie gepland met het doel de tumor na de chemotherapie te verwijderen. De tumor bleek zich overal in de buik te hebben verspreid en de operatie, waarvoor enige uren waren gereserveerd, was al na een halfuur voorbij. Hij wist dat er geen genezing meer mogelijk was en ging naar huis om te sterven. Hij was jong, met twee kleine kinderen.

Met een wat bezwaard gemoed liep ik naar binnen. Hij lag alleen in een kamer aan het raam. Buiten was het aardedonker. ‘Ik kom afscheid van je nemen’, zei ik. Dat begreep hij. Hij stelde mij op mijn gemak, door ons te bedanken voor alle goede zorgen. Hij zei dat het jammer was dat zijn ziekte ongeneeslijk was. Hij had er vrede mee en hoopte vooral dat zijn vrouw een nieuwe partner en een lieve vader voor zijn kinderen zou vinden.

Die vredige berusting en die oprechte liefde voor zijn vrouw en zijn kinderen hebben mij nadien nooit meer verlaten.

Simon Horenblas, emeritus prof. urologische oncologie, Amsterdam

oncologie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.