Tanend vertrouwen
Plaats een reactieNog steeds weet ik niet op welke partij ik moet stemmen. Dat begint onderhand zorgelijke vormen aan te nemen.
Voor de goede orde: ik ben geen zwevende kiezer, want mijn eigen politieke agenda is helder en duidelijk. Ik heb hem hier voor me liggen: het zijn allemaal geen overdreven wensen. Vooral rechttoe rechtaan common sense-zaken. Maar ze passen niet meer in de voorgebakken formats van de traditionele politieke partijen.
Met die Kieswijzer en Stemwijzer schiet ik ook niet zoveel op. Grote beleidsthema’s worden teruggebracht tot één, twee, maximaal drie vragen. Daar ontbreekt de nuance. Als je één vraag ‘verkeerd’ invult zit je meteen helemaal aan het andere eind van het politieke spectrum.
Ik stem ook niet meer strategisch. Dat heb ik één keer gedaan, maar dat is me slecht bekomen.
Het zit dieper. Mijn vertrouwen in de traditionele politieke partijen is sterk tanend. Absolute afknapper was het kwartetspel van Wouter Bos c.s. bij de formering van het huidige VVD/PvdA-kabinet. Jij dit, dan ik dat. Geen visie. Louter opportunisme. Daarna is het niet meer goed gekomen tussen mij en de politiek.
De resultaten van dit kwartetspel spreken voor zich. Ik noem een belastingdienst, nationale politie, pgb/SVB, en ministerie van V&J. Tranendal, mooier kan ik het niet maken.
Ik vrees vooral dat politieke handjeklap na de verkiezingen. Knippen en plakken op het hoogste niveau. Geen lef, geen visie, maar doorpolderen en dus richtingloos doormodderen.
Wat nu? Die vraag knaagt. Misschien dit keer geen partij, maar juist een persoon? Bijvoorbeeld Pieter Omtzigt? Eén van de weinige echte pitbulls? Volksvertegenwoordiger uit hard hout. Een man met ballen. Het overwegen waard. Maar ik ben geen CDA-fan, dus…
Maar hell or high water: op 15 maart om 07.30 uur ben ik paraat. Stembureau 161. Dat weet ik wél zeker.
Dolf Algra, Bedrijfsarts, Rotterdam
- Er zijn nog geen reacties
