Smoezelig kamertje
Plaats een reactie
Heel wat jaartjes terug, als meisje van een jaar of 14, met mijn ouders op de camping in Frankrijk, moesten we op zoek naar een huisarts. Die oorpijn werd al een paar dagen niet vanzelf beter, en zo kwamen we een aantal dorpjes verderop terecht bij de plaatselijke huisarts, een oudere man in een klein smoezelig kamertje.
Tijdens het hakkelige Frans van mijn vader – die goed Frans sprak als het ging over bloemen en planten, maar wat minder goed medisch Frans bleek te beheersen – keken mijn moeder en ik eens goed rond in het donkere kamertje. Stapels dossiers op en naast het bureau, boekenkasten die uitpuilden tot op de onderzoeksbank, wat verdorde plantjes op die stapels boeken en omgevallen modellen van longen en hersenen. Na een korte blik in de oren bleek inderdaad sprake van een oorontsteking. Wat meelijdend deelde hij mee: ‘Poor poor girl.’
Maar toen wilde de huisarts nog iets, hij was op zoek tussen alle spullen naar iets. Na een kleine speurtocht bleek hij op zoek te zijn geweest naar een tongspatel. Bij inspectie bleek mijn keel mee te vallen, maar toen was de beste man het volgende kwijt: zijn prullenbak. De gebruikte tongspatel vloog zo met een boogje ergens achter een paar stapels dossiers in de hoek. De voorgeschreven pijnstilling, oordruppels en antibiotica deden hun werk, de prednisonkuur heeft mijn moeder achterwege gelaten, en wij konden weer genieten van de vakantie.
De gebruikte tongspatel vloog met een boogje achter de dossiers
Inmiddels ben ik zelf – een iets meer opgeruimde – huisarts, en als ik per ongeluk iets naast de prullenbak gooi, denk ik glimlachend terug aan het rommelige kamertje in Frankrijk!
Manon Zwinkels, huisarts, De Lier
Buitenland
- Er zijn nog geen reacties
