Scooterongeluk in Vietnam
Plaats een reactie
In februari 2020, begin coronatijd, heb ik een scooterongeluk gehad tijdens een vakantie in Vietnam. Het was meteen duidelijk dat mijn linkersleutelbeen was gebroken. Ongeluk zit in een heel klein hoekje; mijn vriend die achterop zat, had een enkel schrammetje.
Door een voorbijganger zijn mijn zus, mijn zwager, mijn vriend en ik in een auto naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht (lees: vier muren en een röntgenapparaat). Daar werd de klinische diagnose bevestigd middels een X-thorax, waar ik een ouderwetse afdruk van meekreeg. Er werd verteld dat ik geopereerd moest worden en werd verwezen naar een ziekenhuis in Hanoi. Dit betekende een ruim twaalf uur durende autorit over hobbelige wegen met forse misselijkheid, veelvuldig braken en vooral veel pijn. Het advies in Hanoi luidde om vooral níét te opereren.
Vanuit het ziekenhuis kreeg ik een sling om, sterke pijnstillers en het advies om vooral rust te nemen voordat ik op een langdurende vlucht terug zou stappen. Toch wilden we ook advies van Nederlandse zorgprofessionals krijgen en hebben we de foto’s veelvuldig gedeeld met artsenvrienden, die ze op hun beurt deelden in hun werkkring. De reacties wisselden alsnog van een conservatief beleid tot operatief ingrijpen. Tussen het slapen en de roes van tramadol door, stuitte ik per toeval via LinkedIn op een net gelanceerde app van het OLVG, waarbij je gegevens en foto’s kon uploaden bij een botbreuk in het buitenland en een specialist alvast een behandeladvies gaf. Een operatie was het advies en gelukkig kon die in Nederland plaatsvinden. Er werd snel gehandeld: de preoperatieve afspraken en ok werden alvast gepland. Ondanks corona kon ik gelukkig probleemloos terugvliegen (geluk bij een ongeluk?) en werd ik een paar dagen later geopereerd.
Helaas brak de plaat na zes weken uit. Er volgde een tweede operatie voor het plaatsen van een andere plaat. Recentelijk is de derde operatie verricht, waarbij de plaat is verwijderd, omdat ik er last van bleef houden. En nu is het klaar, drie keer is scheepsrecht.
Marlette Heilmann, aios psychiatrie
Buitenland
- Er zijn nog geen reacties
