Schouder uit de kom in Colombia

Onze zoon van 23 was afgelopen winter met zijn vriendin, bachelorgeneeskundestudente, op reis door Colombia, backpackend van hostel naar hostel en dagwandelingen en meerdaagse tochten hikend. Aan het eind van een werkdag word ik door hem gebeld: ‘Mam, mijn schouder is weer uit de kom, wat moet ik doen?’

Ze maakten een dagwandeling, hadden al een paar uur gelopen, niemand in de buurt. Bij een poging via rotsblokken een rivier bij een waterval over te steken was hij uitgegleden. Vijf jaar eerder was dezelfde schouder voor het eerst uit de kom gegaan tijdens een voetbaltraining. Toen op de SEH in buikligging met tractie gereponeerd. De geadviseerde krachttraining was er al langere tijd bij ingeschoten. 

Maar wat nu te doen? In the middle of nowhere? Op een rots gaan liggen met afhangende arm? Vriendin wilde de alarmcentrale van het hostel gaan bellen, maar dan? 

Ik hield hem mobiel aan de lijn (wat een geluk dat hij bereik had!) en belde met de vaste lijn de dienstdoende SEH-arts van Rijnstate en legde haar het dilemma voor. Ze nam de tijd en legde uit dat je, zittend met opgetrokken knieën tegen de borst, de aangedane arm kunt vastpakken met de andere hand en om je knieën legt, vervolgens duw je de armen met je knieën naar voren. Aldus zoon en vriendin geïnstrueerd, waarna de verbinding wegviel. Vijf lange minuten later kwam het verlossende telefoontje: ‘Mam, het is gelukt!’ 

Met geïmproviseerde sling zijn ze heel behoedzaam teruggelopen naar het hostel en met wat aanpassingen hebben ze hun reis kunnen vervolgen en nog prachtige tochten gemaakt. 

Met dank aan de SEH-arts, die ook heel blij was om te horen dat de poging geslaagd was. 

Lilian de Graaf, huisarts, Arnhem

Lezersverhalen

Buitenland