Schouder, knie …
Plaats een reactieEen aantal jaar geleden zaten we met de hele familie in een appartement in Oostenrijk. Mijn vader kwam op bed te liggen met algehele malaise. Na twee dagen leek hij weer een beetje op te knappen. In de middag klaagde hij echter over ondraaglijke pijn in de schouder. Ik denk aan een slijmbeursontsteking omdat hij lang op die schouder had gelegen. De huisarts werd er ’s avonds bijgehaald omdat de pijn echt ondraaglijk was. Hij is normaal niet zo kleinzerig, hoor ik mijzelf denken. De huisarts luistert naar de longen en schrijft tramadol voor. De volgende dag knapt hij niet op; hij gaat naar de orthopeed. Deze drukt op de schouder, maakt een röntgenfoto en stelt de diagnose bursitis. We gaan weer naar het appartement. De volgende morgen blijkt dat hij de hele nacht een extreme pijn heeft in zijn knie; deze is dik en rood. Ik ga naar de huisarts, ik vertrouw het niet.
De orthopeed kijkt wat verveeld onze kant op als hij ons ziet en laat lab prikken met nog een röntgenfoto van de knie. Een Nederlandse coassistent vertelt trots in het Nederlands dat aan de röntgenfoto geen bijzonderheden zijn te zien. Dan komt de orthopeed terug, hij kijkt nog eens naar mijn vader, ik kijk mee, en besef op dat moment pas hoe ziek hij is. De labwaarden zijn bekend en de internist komt aangesneld. Een infuus met verschillende antibiotica wordt aangehangen. Een thoraxfoto laat een pneumonie zien en hij belandt op de ic met een septische artritis.
Hoe kun je je eigen familie zo ziek laten worden onder je ogen zonder het direct te zien. Het liep gelukkig goed af. Ik vond dat ik was tekortgeschoten, maar kreeg de complimenten van de specialist.
Anoniem
Meer lezersverhalen- Er zijn nog geen reacties
