Lezersverhalen
2 minuten leestijd
muziek

Schmücke dich

Plaats een reactie

Vrijdagmiddag, de intensive care. Ik zit naast een bed met daarin mijn vader, gepensioneerd huisarts én patiënt. Het voelt alsof we in een verkeerde film zijn beland. Naadlekkage na sigmoïdresectie en daardoor sepsis. Ik tel twee infusen, vier pompen, een centrale lijn, twee drains, een slang voor zuurstof, een voor sondevoeding en een blaaskatheter. Wat blijft er van je over als mens?

Hoewel iedereen allervriendelijkst is, is dit een onwerkelijke omgeving met al die alarmen en dat vreemde licht. Ik zoek houvast in CRP en lactaatwaardes en staar naar het scherm met de bloeddruk- en saturatiemetingen, maar het helpt niet. Praten lukt nauwelijks. Ik ben bang dat hij dood gaat. Toevallig heb ik muziek mee, omdat er een week later een concert gepland is. Weken geleden, toen alles nog normaal was, heb ik afgesproken daaraan mee te doen. Als huisarts met twee banen en drie kinderen studeer ik deels door te luisteren naar opnames, op de fiets, onderweg van de ene naar de andere afspraak. Met de deur van de kamer dicht kan de muziek aan: cantate BWV 180, een feestcantate.

Schmücke dich, o liebe Seele,             Tooi je feestelijk, o dierbare ziel,

laß die dunkle Sündenhöhle,                laat de duistere poel van zonden achter je,

komm ans helle Licht gegangen,         kom naar het heldere licht

fange herrlich an zu prangen;              en straal het uit;

De geluidskwaliteit van de smartphone is heel mager, het effect is overweldigend. Het perspectief in de kamer verandert. Alle alarmen en andere geluiden verdwijnen. Daarmee vervaagt een deel van de angst en het verdriet. We horen F-groot, een grootse en feestelijke toonsoort. De dansende twaalfachtste maten van de strijkers met erboven de lange tonen – cantus firmus – van de blazers zijn betoverend. De koorpartijen zijn – zoals bekend bij Bach – ingenieus en onnavolgbaar mooi in elkaar gewikkeld. Ik voel troost en berusting. Tekst en muziek bevestigen de verbinding tussen mensen en het gegeven dat we niets te zeggen hebben en dat het leven eindig is.

Zeven dagen later speel ik mijn partij op het concert en ligt mijn vader – een aantal drains, lijnen en infusen armer – weer op de afdeling. Wij vieren het feest hier op aarde nog even door.

Mirjam Mathot, huisarts, Utrecht

lees ook
muziek Lezersverhalen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.