Schaamte

GEHEUGENSPECIAL

Middagpauze op een van de eerste dagen in mijn kersverse solopraktijk in een nieuwbouwwijk, waar de toestroom van patiënten recht evenredig is met de opleversnelheid van de huizen.

Ik loop van mijn portakabin in de richting van de portakabin van de apotheek en word halverwege, voor de portakabin van de tandarts, staande gehouden door het alleraardigste oudere echtpaar dat zich die ochtend bij mij heeft ingeschreven.

We hadden net een goed maar ook erg gezellig kennismakingsgesprek gehad, waarin hij had verteld over zijn voorgeschiedenis bij de cardioloog en zij over haar éénzijdige borstamputatie, een paar jaar geleden, en dat alles tot op de dag van vandaag goed ging.

Nu zegt ze tegen me: ‘O dokter, dat vergat ik u net nog te vragen: ik moet nog een machtiging hebben voor een nieuwe prothese.’

Verbaasd kijk ik haar aan, wijs met mijn duim over mijn schouder en zeg dat ze daarvoor bij de tandarts moet zijn. Het blijft even erg stil. Ik zie hun nog grotere verbazing en dan schiet haar ziektegeschiedenis, die ze amper een kwartier geleden met me heeft gedeeld, me weer te binnen. De pasgevallen sneeuw smelt van schaamte onder me weg. Het echtpaar barst in lachen uit. Mijn welgemeende excuses worden gelukkig als ‘niet nodig’ weggewimpeld.

Oef… Lang leve het Amsterdamse gevoel voor humor!

Maarten Eliasar, huisarts, Amsterdam