Plezier in het vak
De menselijke maat in de zorg
Plaats een reactieEen poos geleden lag er op de afdeling Interne een man met onbegrepen koorts. Hij was veel afgevallen, had voor zijn opname verschillende soorten antibiotica gekregen zonder effect.
In het ziekenhuis werden endoscopieën verricht, verder een CT- en een PET-scan naast een heleboel kweken en laboratoriumonderzoek. Het leverde geen diagnose op. Uiteindelijk bleken zijn koorts en heftig ziek zijn te berusten op een toxoplasmose-infectie, opgelopen bij het tuinieren op een zorgboerderij. Na een lange opname en tijdelijke sondevoeding kon hij thuis verder opknappen.
Het enthousiasme bij de aiossen (en hun supervisors) was groot. Het vele speurwerk werd beloond, de afloop was goed. De vreugde over de administratieve kant was minder groot. Veel verslaglegging, veel familiegesprekken, soms moeilijk vanwege de begrijpelijke vragen naar de stand van zaken. Verantwoording voor de opnameduur, vele malen langer dan gemiddeld. De voorlopige ontslagdatum (VOD) bij herhaling uitgesteld. En wat is een moderne afdeling zonder een VOD die bewaakt wordt? Soms lijkt die belangrijker dan het welzijn van de ons toevertrouwde patiënten. Meer dan 1 dbc/DOT te registreren bij dit probleem.
Graag wil ik stemmen op een politieke partij die daadwerkelijk aan de slag gaat met de menselijke maat in de zorg. Die toezichthouders binnen de grenzen van hun verantwoordelijkheid doet functioneren. Die verzekeraars niet de vrije hand geeft als het om bezuinigen gaat. Die niet Hugo Borst omarmt vanwege zijn publiciteit of uitstraling, maar vanwege de inhoud van zijn manifest.
Als medisch specialist ga ik graag de dialoog aan over hoe we de regelgeving kunnen terugdringen.
En … voldoende plezier in het vak overhouden.
Ad Dees, internist Ikazia Ziekenhuis, Rotterdam
- Er zijn nog geen reacties
