Lezersverhalen
2 minuten leestijd
muziek

Palliatieve zorg

Plaats een reactie

Als huisarts bezocht ik een terminale man. Ik kende hem al ruim dertig jaar. Samen hadden we al het nodige meegemaakt. Hij woonde thuis met zijn licht dementerende vrouw. Hij was ernstig verzwakt door een jarenlange chronische lymfatische leukemie met uiteindelijk toenemende, onbehandelbare bloedarmoede en beenmerguitputting met daardoor telkens terugkerende ontstekingen. Hij kon nog slechts een paar uur enigszins actief in een stoel zitten en was de rest van de dag inactief. Hij hield de thuiszorg af. Hij lachte zijn problemen weg, zijn ongemak. Hij vond dat het zo nog goed ging. Ik had een bed geregeld voor in de kamer omdat de trap op en af te gevaarlijk leek.

Die dag kwam ik aan ’t eind van de middag. Eigenlijk wilde hij niets. Hij had zich nog niet verzoend met zijn sterven. Hij had altijd gedacht, gehoopt dat zijn echtgenote eerder zou gaan. Dit gaf mij veel zorg, net als zijn kinderen die niet in de buurt woonden.

Ik vroeg hoe de dag was geweest. Hij lachte wat zoals altijd en zei met zachte stem dat het wel ging. Hij vertelde dat hij nog niet in het bed wilde gaan liggen. Daar voelde hij zich nog te goed voor. Ik vroeg daarna wat hij nog graag zou willen, waar hij nog van zou kunnen genieten. Het duurde even voor hij antwoord gaf. Toen fleurde hij wat op en zei: ‘muziek’. Op dat moment wist ik het. Ik haalde mijn gitaar uit de auto, die daar nog lag na mijn gitaarles van die middag. Ik vertolkte voor hem en zijn vrouw het lied van Claudia de Breij, Mag ik dan bij jou. De muziek, de tekst, de setting, we hadden contact op een ander niveau. Het ontroerde ons allemaal. 

De dagen erna werd het bed zijn plek. Hij kwam er niet meer uit. Er leek berusting. De thuiszorg mocht dagelijks komen. Ik hield goed contact met zijn kinderen en zag hem bijna elke dag. Hij verzwakte nog meer en kon niet meer spreken. Zo gleed hij weg. Na zijn overlijden kreeg zijn echtgenote pas geleidelijk het besef dat zij alleen was achtergebleven. Ze was boos en had met hem mee gewild.

Ruim een half jaar later met een zelf gekozen versterving onder begeleiding vond zij vredig haar einde.

Koos Noordeloos, huisarts

lees ook
muziek Lezersverhalen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.