Op 'huisbezoek'

Jan is een van de lievelingen van het daklozenteam. Een zachtaardige man die in zijn verweerde broek, met een touw om zijn middel geknoopt, eindeloos over de fietspaden rond de stad dwaalt. Onderweg bedelt hij om sigaretten en getuige zijn oranjegeel verkleurde klitterige baard is hij daar succesvol in.

Helaas is hij bij een van zijn tochten gestruikeld en met een gecompliceerde kaakbreuk in het ziekenhuis opgenomen. Lang duurt dat verblijf niet. Jan slaapt al ruim twintig jaar elke nacht in zijn tentje in het havengebied en zodra hij bijkomt uit de narcose, verlaat het ziekenhuis tegen alle adviezen in.

Bezorgd zijn we. Hij kan nauwelijks eten of drinken en moet veel pijn hebben. Gewapend met een kussen, een strip paracetamol en enkele pakken vruchtenyoghurt ga ik met mijn collega Floor op ‘huisbezoek’. We weten alleen bij benadering waar zijn tent staat. Na een lange zoektocht door de bosjes vinden we een stuk oranje landbouwplastic dat gezien de lege pakjes shag eronder Jans domein moet zijn.

Jan is er helaas niet. We laten de spullen voor hem achter met een briefje dat hij welkom is op ons kantoor voor meer pijnstillers en zijn depotmedicatie.

Op de terugweg verdwalen we kniediep in de stinkende modder van een moerasgebied. We balen flink want we hebben later die middag een afspraak met de nieuwe manager. Aangekomen bij het slootje naast onze fietsen kijken Floor en ik elkaar even kort aan. Er zit niets anders op dan te water te gaan. Met schoenen en al. De modder lost gelukkig makkelijk op en de tegenwind droogt onze broeken nog voordat we terug zijn.

En Jan? Die meldt zich de volgende ochtend voor het eerst uit zichzelf bij ons kantoor. Ondanks zijn gebroken kaak breed glunderend over de onverwachte vondst in zijn tent.

Christel Grimbergen, psychiater

Meer Lezersbijdragen over de vier elementen »»