Op de eerste plaats medicus

Geregeld wordt er in de familiekring een beroep gedaan op je medische kennis in de hoop en verwachting dat jij dé oplossing biedt voor veelal al langer bestaande medische problemen, die andere collega’s tot dan toe niet konden bieden.
In het bijzonder herinner ik me één familielid, een zus van mijn moeder,  tante T. genaamd, die in dat opzicht  de kroon spande. Op familiebijeenkomsten week ze geen moment van mijn zijde en bestookte me met alllerhande medische vragen over haar (gebrek aan) gezondheid, in de veronderstelling dat ik op al deze vragen het passende en bevrijdende  antwoord zou kunnen geven.
Ook tijdens een familiediner lukte het haar de tafelschikking zo te manipuleren dat ze steeds ‘toevallig’ naast me zat, haar focus, in tegenstelling tot de mijne, op het medische in plaats van culinaire menu.
Door verhuizing ben ik haar grotendeels uit het oog verloren. Nog één keer vond er een ontmoeting plaats, in haar nieuwe woonplaats, op haar 65ste verjaardag. Toen ik haar met deze heugelijke gebeurtenis al zoenend wilde feliciteren, waren haar eerste woorden: ‘Wil je nog even naar een plekje in mijn mond kijken?’
Op zo’n moment realiseer je je dat je voor sommige familieleden op de eerste plaats medicus en op de tweede plaats familie bent.

Henny Pouw, huisarts niet-praktiserend, Markelo