Lezersverhalen
1 minuut leestijd
kindergeneeskunde

Nooit meer

3 reacties
Getty Images
Getty Images

Wat een rotweek, wat een rotnacht. Elke dienst deze week moest ik er minstens één keer per nacht uit en afgelopen nacht was het echt mis: een kind met koorts, niet verwezen natuurlijk. ‘De huisarts kun je toch niet storen en in het ziekenhuis zijn ze er toch’, maar de SEH-arts ziet geen kinderen.

Later die nacht de geboorte van een prematuurtje waar je al gauw een paar uur mee bezig bent. Nog net even tijd om thuis te ontbijten voordat mijn poli begint. Maar ja, toch te laat natuurlijk. En zoals vaker als ik moe ben loopt het spreekuur uit. Maar wat me vanochtend overkwam, hoop ik nooit meer mee te maken. Mevrouw B. met dochtertje F. Moeder gaat uitvoerig in op elke vraag of opmerking van de 5-jarige, waardoor een anamnese nauwelijks is af te nemen. Wat het kind heeft in te brengen gaat kennelijk voor. Waarvoor komt ze eigenlijk?

Het ergste komt tijdens het onderzoek: ‘Nee, dat wil ik niet’, ‘Ik wil mijn hemd niet uit’, ‘Nee, ik wil niet liggen’, ‘Ik wil niet zitten’, ‘Ik wil niet op schoot’. En geen enkele actie van de moeder. Ten slotte trapt het kind tegen mijn schenen, precies op de plek die al maanden nauwelijks dicht wil na die val in de Schotland.

Ik ben zo opgefokt dat ik het kind een klap geef! Ik schrik me rot. Zoiets mag niet, zoiets kan niet, natuurlijk niet, NOOIT! Mijn hart klopt in mijn keel. Het zweet staat op mijn rug. Ik put me uit in excuses.

Na het onderzoek – dat gaat nu ineens wel – en een afspraak voor de uitslag, verlaat mevrouw B. met F. zeer gekrenkt de spreekkamer.

Na nog een uitvoerige excuusbrief zal ik ze niet terugzien. En daar bleef het gelukkig bij.

Fijn dat de huidige ­generatie dokters een arbeidstijdenbesluit heeft.

Naam bij de redactie bekend

kindergeneeskunde
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Ankie Vrielink

    huisarts, Doetinchem

  • Nico Terpstra

    praktijkhoudend huisarts, Hoorn

    Herkenbaar en invoelbaar, ik heb ook wel eens bij een arts-assistentschap kindergeneeskunde (in Engeland) eerst alle jammerende familieleden uit de ziekenkamer gestuurd, vervolgens het geweigerde drankje aan het jengelende en tegenstribbelende stierl...ijk verwende prinsje toegediend door de neus even dicht te knijpen. Dit leverde de eeuwige dank en steun van de verpleegkundigen op die door het knulletje en zijn tig familieleden tot wanhoop waren gedreven. Moeheid speelde een rol ('en nou ben ik het zat'). Het mag niet en het hoort niet, en het is onprofessioneel en wijst op gebrekkig functioneren. Maar het werkte prima.

  • WFA Jacobs

    huisarts, Boxmeer

    Collega , in ieder geval genoeg zelfreflectie.
    Lef om het te delen.

    Ik herken dit beeld uit mijn beginjaren met 80-90 uur beschikbaarheid en bereikbaarheid per week.

    Dat is natuurlijk niet gezond .Je gaat over je eigen grenzen heen en ik had ...regelmatig conflicten met mijn patiënten .

    Later leerde ik dat de patiënt zich moeilijker ging gedragen als ik vermoeid was of niet goed in mijn vel zat.

    De huisartsen die ik opgeleid heb geef ik de tip mee : als de patiënten tot irritatie leiden, kijk dan eens naar jezelf.
    Als je fit bent kun je er in het algemeen beter mee omgaan.



    Wat dat kind met koorts betreft : bij de meeste ziekenhuizen is er een geïntegreerde huisartsenpost die het kind beoordeelt, zodat het alleen naar de SEH gaat als de huisarts het verwijst.



 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.