Lezersverhalen
Minke Nauta
2 minuten leestijd
coronaperikel

Met bloedend hart

Plaats een reactie
Getty Images
Getty Images

Het is dinsdagochtend, en ik heb mijn dagelijkse overleg met het uitbraakteam op mijn woonzorglocatie. Arts-assistent, zorgmanager en kwaliteitsverpleegkundige ter plaatse, ik via Skype.

Er is nog geen uitbraak, correctie: er is misschien nog geen uitbraak, maar we zijn voorbereid. Andere locaties hebben al wel besmettingen en het gaat daar heel snel rond. 

Bewoners hebben nu al vierenhalve week geen familie gezien. Ze mogen niet naar activiteiten, er is geen kerkdienst, therapie is goeddeels opgeschort. Ik werk, met bloedend hart, op afstand. Ik zeg dagelijks: we zijn een kasteel en de ophaalbrug is omhoog. Ik maan personeel voorzichtig te zijn, ze worden bij klachten meestal niet getest en moeten wel werken, dus kom nergens!

De verpleegkundige komt binnen: er is een bewoner met koorts en verkoudheid en twee die naast haar in de huiskamer zitten te snotteren. Ik haal diep adem. Het is gebeurd. We zijn de klos. Ik bel de coördinerend collega of ik kan gaan testen en isoleren. Nee, is het antwoord: alleen bij koorts en hoesten of geobjectiveerde benauwdheid. Ik sputter tegen. Dit klinkt niet goed, ik moet maatregelen nemen. Zo is het protocol, zegt hij, de tests zijn bijna op, de mondkapjes zijn schaars. Ik bel terug voor meer informatie en controles, krijg uiteindelijk toestemming. Maar nu moeten we nog een dag wachten op de uitslag. Ik weet dat ik niet veel meer kan doen dan nogmaals alle hygiënemaatregelen doornemen met de zorg en afwachten. Ik ben bang voor alle bewoners die zullen gaan overlijden. Bang dat we onvoldoende zuurstof in huis hebben, omdat het domweg niet te krijgen was. Bang dat een deel van ons personeel ernstig ziek gaat worden, want we reageren te laat en de beschermingsmiddelen mogen pas breder ingezet worden als er een bewezen besmetting is. En ik voel me falen als dokter. Ik heb mijn patiënten geschaad door alle quarantainemaatregelen. En nu gaan ze alsnog, en zo goed als alleen, dood. Hopelijk nog wel met voldoende morfine. Maar zonder troost.

Minke Nauta, specialist ouderengeneeskunde, Leiden

covid-19 coronaperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.