Leve de millennials!

Lunchpauze. Ik voeg me bij de aiossen met mijn bij de hapcorner gehaalde broodje tonijn. Loopje, buitenlucht en een vriendelijk woord als energizer. Tegenover me opent een typische millennial zijn katoenen boterhamzakje: vloerdesembrood met hummus en quinoa. Hij kijkt naar mijn wegwerpbeker koffie en plastic zakje en ik krijg een college duurzaamheid. Over oceanen en plastic soep. En die tonijn? Seaspiracy niet gezien?

Dat weekend lees ik Rutger Bregman uit en kijk ademloos naar Seaspiracy. Met het schaamrood op de kaken fiets ik met mijn mok naar het werk. Mijn generatie heeft deze prachtige wereld in no time om zeep geholpen. Leve de millennials!

Voor de ingang stapt diezelfde millennial uit zijn diesel, erfenis van oma. ‘Mooie sneakers’, zeg ik. ‘O, gekocht op weekendje Barcelona, kost niks zo’n vluchtje. Die zwarte had ik in Chili gekocht.’ ‘Chili?’ ‘Ja, vorig jaar tijdje de wereld rond gevlogen, alle continenten aangedaan en overal sneakers gekocht.’

Casper van Koppenhagen,

revalidatiearts en bestuurslid van revalidatiecentrum Basalt

Lezersverhalen

Duurzaamheid

Groen dokteren, heeft u er ook nog moeite mee? U leest er alles over in onze eindejaarsspecial, die dit jaar in het teken staat van duurzaamheid. Waar schamen uw collega's zich het meest voor: de vliegreis naar een conferentie onder de palmen? De eigen dubbele auto voor de deur? Al dat wegwerpmateriaal in de ok? Of is er helemaal geen schaamte?