Lezersverhalen
Taco Bijlsma
2 minuten leestijd
Lezersverhaal

Infuusnaald met een kus

Plaats een reactie

Het is begin september 2012. Het gaat niet meer. Een acht jaar durende, helaas niet te winnen strijd tegen uitgezaaide prostaatkanker, nadert zijn einde.

De familie, mijn moeder, twee zussen en ik zijn in de laatste week van het leven van mijn vader nagenoeg continu bijeen in het ouderlijk huis. We hebben bijzondere avonden, waarin we naast herinneringen aan vroeger ook de onvermijdelijke invulling van het levenseinde en de toekomst erna uitgebreid met elkaar bespreken.

Het gehele proces wordt goed begeleid door de huisarts waarbij een coassistent bij alle gesprekken op een prettig bescheiden wijze aanwezig is. Hij zal ook bij de uiteindelijke uitvoering van de euthanasie zijn. Woensdagmiddag is het prachtig weer; eigenlijk is het mooi weer vanaf het moment dat mijn vader besloot dat hij zo niet meer verder wil. Aan het eind van de middag arriveert de huisarts, met in zijn kielzog de coassistent. In de slaapkamer op de eerste verdieping ligt mijn vader in het tweepersoonsbed, met mijn moeder naast hem. Mijn zussen en ik geven hem een laatste kus en wachten in de kamer ernaast tot het vonnis voltrokken is. De rest van de familie is beneden. Binnen in huis staat het leven stil, buiten gaan mensen op straat voorbij, vrolijk lachend, nietsvermoedend. Na een kwartier, als alles voorbij lijkt, komt de coassistent naar buiten. Hij kijkt licht in paniek om de hoek van de deur: ‘Misschien kunt u even komen kijken, het lukt niet om het infuus te plaatsen.’ En spoedt zich naar de praktijk voor extra naalden. De huisarts geeft me zijn laatste naald en biedt me de ruimte. Mijn vader kijkt me berustend aan; en terwijl ik glimlachend zeg ‘komt goed, pap’, neemt de dokter in mij voor even zijn positie weer in. Nadat de infuusnaald als vanzelf in de ader verdwijnt, geef ik hem nog een laatste kus en wens hem ‘een goede reis’. Ik voeg me weer bij mijn familie en bedenk me dat dit prachtige vak me ook nog een bijzonder moment heeft gegeven in de extra-tijd van mijn vader. Het heeft zo moeten zijn en het is goed.

Taco Bijlsma, traumachirurg, Hoofddorp

meer lezersverhalen

en meer

familie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.