Europese klok, Afrikaanse tijd
1 reactieNergens is tijd zo variabel als in Afrika, Malawi in het bijzonder. Tijdsafspraken lijken enkel gemaakt voor en door ‘azungu’ (‘blanken’), maar zijn zo veranderlijk als het weer.
Bussen rijden als ze vol zitten, de lokale voetbalwedstrijd begint als er voldoende toeschouwers zijn en patiënten worden geholpen als de clinical officers onderling zijn uitgepraat. (Begroetingen zijn hier immers meer dan de een- of tweelettergrepige woorden zoals wij ze kennen.)
En hoewel hier op het zuidelijk halfrond ook maar 24 uur in een dag zit, is er één groot verschil: Malawianen némen de tijd. Zoals hij is: oneindig en onbepaald. In het ziekenhuis wachten patiënten lijdzaam op de aandacht en het oordeel van de clinical officer. Nooit worden ze alleen gelaten door hun ‘guardian’: een familielid dat zijn bestaan tijdelijk verplaatst naar, op en rond het bed van de patiënt, voor de uren tot weken die nodig zijn. Productiviteit is daarbij slechts van ondergeschikt belang. Medicijnen werken immers niet sneller als je naast het bed van de patiënt staat en mais groeit niet sneller als je ernaar kijkt.
Een contrast met Europa, waar de klok het leven in zijn greep lijkt te hebben. Maar waar de klok in een doorgaans Nederlands ziekenhuis geen einddoel kent, wordt hier iedere dag weer uitgekeken naar dat vaste moment in de tijd. Het moment waarop in de centrale hal van het ziekenhuis de ouderwetse koeienbel wordt geklonken, die om klokslag twaalf en vijf uur respectievelijk de lunchpauze en het einde van de dag inluidt. Want verrassend als Malawi is: dan is het wél even de klok die de tijd bepaalt.
Elyse Bouritius, arts in Malawi
R.Ossekoppele
Internist-allergoloog, Almelo
Heel herkenbaar. "jullie hebben horloges, wij hebben de tijd" werd mij in Ghana geleerd, toen ik aan het eind van mijn studie een stage primairy health care (PHC) liep. In dit project samenwerking was er samenwerking met locale zeer gemotiveerde gen...eeskunde studenten, studenten die hun maatschappelijke dienstplicht vervulden, PHC-nurses en de lokale bevolking. Buitengewoon leerzaam in velerlei opzichten.
Toen ik op de eerste hulp lag ivm een forse malaria werd er gezegd, " the doctor will come soon". Na 3 uur werd gezegd "the doctor will come very soon". Na nog eens 3 uur kwam de dokter. Ben er goed behandeld overigens. Toen ik na ontslag voor na controle moest komen, heb ik 6 uur gewacht.
Ik heb toen geleerd te wachten en me niet zo snel druk te maken; inmiddels helaas al weer afgeleerd..
Wat doen we dan hier toch moeilijk als we wat langer dan wij wensen, bij een rood verkeerslicht moeten wachten....