‘Er zit een mol in!’

Koninginnedag 2003. Samen met onze ouders stonden mijn broer (toen 8 jaar) en ik met versierde kinderfietsen op een grasveld. ‘Er zit een mol in!’ zei mijn broer ineens, waarop we het grasveld afspeurden maar geen molshoop vonden.

Er zat dan ook geen mol in de grond, maar in de muziek, zo hoorde mijn broer. Zo ontdekten we dat hij een absoluut gehoor had. Op sommige momenten zo beperkt door zijn autisme, van slag bij het onverwachte en ogenschijnlijk in zijn eigen wereldje gekeerd, zo leeft hij op bij het spelen van muziek. De rust die dan tot hem keert, de concentratie en gevoeligheid vormen een onbeschrijfelijk contrast.

Jaarlijks komen een aantal van deze verhalen samen op het FringeL Festival (www.probeerprojectenautisme.nl). Mensen met autisme die leven voor de muziek, of beter: die leven dóór de muziek. Mensen die ik één keer per jaar zie, maar weten dat ik geboren ben op een maandag – niet dat ik dat zelf wist, maar ik geloofde het meteen. Mensen die een jaar lang oefenen en soms dagen vol spanning toeleven naar hun moment op het podium. Proberen, durven, improviseren, netwerken, samenzijn en van elkaar leren, maar vooral genieten van hen die genieten. De muziek heeft iets magisch. Het is voorspelbaar, maar toch ook niet. Het kent regels en structuur maar vooral gevoel, emotie en fantasie.

Muziek brengt mensen dichter bij elkaar, muziek haalt kwaliteiten in mensen naar boven die anders verborgen blijven, muziek maakt beter. Gelooft u het niet? Overtuig uzelf en geniet.

Rik Verheijden, coassistent UMC Utrecht