Een postbode-elastiekje
Plaats een reactieOp een dag, jaren geleden, komt een tenorsaxofonist op mijn spreekuur. Hij heeft schouder- en nekklachten. Zelf heeft hij er al van alles aan gedaan: fysiotherapie en een nieuwe, bredere nekband aangeschaft.
Het blijkt te gaan om een ‘postureel bepaalde cervicobrachialgie’, deels samenhangend met het gewicht van zijn saxofoon. Hij heeft geëxperimenteerd met een simpele haak uit de doe-het-zelf-winkel, waarmee hij het instrument aan de broekriem kan hangen, maar dat blijkt niet te werken omdat het de embouchure, de plaatsing van het mondstuk in zijn mond, te rigide maakt.
Mijn interesse is gewekt en bij nauwkeurig observeren blijkt de haak met een star touwtje aan zijn instrument bevestigd te zijn.
‘Is het een idee om daar een postbode-elastiek te gebruiken in plaats van dat touwtje?’, suggereer ik. Dat blijkt mirakels te werken, dokter en patiënt blij!
Nog diezelfde middag stapt een bariton-saxofonist de spreekkamer binnen: ‘Dokter, ik heb zo’n last van mijn schouder, nek en arm. Ik heb er al van alles aan gedaan: fysiotherapie en een nieuwe, bredere nekband aangeschaft.’
Het blijkt te gaan om een ‘postureel bepaalde cervicobrachialgie’, deels samenhangend met het gewicht van zijn saxofoon.
Ik denk terug aan de vorige patiënt en zeg: ‘weet u wat u moet doen? Bij de doe-het-zelf-winkel…..’
Boni Rietveld, orthopedisch chirurg en musicus
lees ook- Er zijn nog geen reacties