Lezersverhalen
1 minuut leestijd
Lezersverhaal

Dapper meisje

2 reacties
Getty Images
Getty Images

Het was op een dinsdagmiddag: we werden tijdens het telefonisch spreekuur gebeld met de vraag of wij een meisje van 10 jaar wilden begeleiden dat vanuit het kinderziekenhuis thuis ging komen.

Ze was uitbehandeld in verband met een neuroblastoom stadium 4 en zou naar huis komen voor haar laatste levensfase. Ze zat in een andere praktijk, maar ze had geen klik meer met haar vorige huisarts. We konden en wilden niet weigeren.

Die middag gingen wij naar haar en haar familie toe. We maakten kennis; heel apart, kennismaken met een nieuw patiëntje van wie we afscheid moesten gaan nemen. Van de kinderoncoloog vernamen wij dat ze nog maar veertien dagen te leven zou hebben.

Dagelijks gingen wij op visite. Als een strijder die zich overwonnen weet door de tumor ligt ze dapper in haar bed in de huiskamer. Een zo wijs meisje. We praten over allerlei dingen en proberen haar laatste dagen zo comfortabel mogelijk te maken.

Op de elfde dag van ons samenzijn aten we gezamenlijk met haar en haar familie pizza, haar lievelingsgerecht. Ze zegt: ‘Lekker hè? Kom eens hier.’ ‘Hoezo?’ ‘Kom nog wat dichterbij.’ En ze aait met haar magere handje over mijn wang en zegt: ‘Dank jullie wel.’ Dat was de bezegeling van ons contact. Die nacht is ze overleden.

John en Carolien Polderman-Götte, huisartsen, Elspeet

huisartsgeneeskunde palliatieve zorg
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.