Blij met een huilend kind
1 reactieOogarts ben ik. En ook oogartsen worden getraind in basic life support, maar hebben dat gelukkig bijna nooit nodig. Tot die ene mooie dag in juni. Het slot-voetbaltoernooi van ons jongste aapje. Het weer zat mee, leuk team met dito ouders dus dan is het gezellig borrelen langs de velden. Plotseling gaat er een golf van paniek door de groep kletsende ouders heen. Ik hoor roepen ‘de ambulance is gebeld!’ en mensen vliegen het clubhuis in.
Pure doodsangst in de ogen van dat kind
Ik besluit te kijken of ik nog iets kan betekenen en loop richting paniek. Daar tref ik een grote kring toeschouwers met in het midden het slachtoffertje. Het was het kleine zusje, een jaar of 3, van een van de teamgenootjes van ons zoontje. Ze stikte. Er zat een vrouw bij die wanhopig op de rug van het meisje sloeg. De huilende ouders stonden ernaast. In één oogopslag zag ik dat dit niks ging worden en zonder na te denken liep ik de kring in, nam het kind over van de vrouw en keek het aan. De blik in de ogen van dat meisje zal ik nooit vergeten: pure doodsangst. Ze was bleek en slap en bracht geen geluid meer uit. Ouders huilden en schreeuwden aan weerszijden in mijn oren. Mond en keel leken vrij, met slaan op de rug lukte het ook mij niet. Ik, geknield op de grond, slap kindje voor me gezet en zo goed en kwaad als het ging de gemodificeerde Heimlich-manoeuvre toegepast. En ja hoor, daar schoot een stuk frikadel uit haar keeltje, gevolgd door een hele, hele diepe inademing. Ik nam het meisje op en ze huilde hard tegen me aan. Wat kan je blij zijn met een huilend kind!
F.D. Brons
huisarts np en SCEN-arts, 'S-GRAVENHAGE Nederland
Hulde voor deze oogarts die de kennis en de durf heeft om een waarschijnlijk lang geleden opgedane vaardigheid in de praktijk te brengen.
En dat in een tijd waarin sommige oogartsen patiënten naar de huiarts terugsturen voor tensiemeting 'omdat een ...oogarts geen stethoscoop bezit'(waar gebeurd).