Appendicitis in Zuid-Frankijk
Plaats een reactie
We hadden er zin in! Voor het eerst met de vouwwagen op vakantie, naar Zuid-Frankijk. Het was even bikkelen, met z’n tweeën in die bloedhitte dat ding opzetten, maar het was een prachtig plekje! Op dag 2 kreeg ik buikpijn, misschien kwam het van het eten. Of de hitte. En als ik er niet aanzat, kon ik het weer vergeten.
Ik vond het wel een beetje gek dat wanneer ik rechtsonder duwde het links ook pijn deed, ook bij loslaten. Hoe heette dat punt ook alweer? McBurney? Nee hè, het zal toch niet?! Ik probeerde het nog even te negeren, maar op dag 3 (natuurlijk vrijdagmiddag 15.00 uur) belde ik toch maar even met mijn huisarts die, verrassend, adviseerde om naar een dokter te gaan.
Schoorvoetend pakte ik mijn tasje (een boek, water, nectarine, opladersnoer. Ondergoed? Nee, niet overdrijven) en reed alleen richting Vichy, 45 minuten verderop. Het was even zoeken, maar ik vond de ‘Urgency’. De wachtkamer stond vol bedden met oude besjes, sommigen aan het zuurstof, en ik zat op een soort rolstoel te wachten. Waren die besjes vóór mij? Of al getrieerd? Hoe werkte het eigenlijk allemaal? Net toen ik dacht dat ik weer weg zou gaan, werd ik na 16.00 uur opgeroepen. Oeps, ik had koorts, tachycardie en werd verplaatst naar een zeer gedateerde kamer.
Ik kreeg een operatiejasje aan, een infuus en een ecg en werd na lab met bed en al uren in de gang geparkeerd. Het begon nu wel serieus te worden. Uiteindelijk werd ik door de CT-scanner gehaald (geen echo?) en spiekte ik even op het scherm. Dus toch, appendicitis. Zaterdagmiddag werd ik uiteindelijk geopereerd (laparoscopisch, gelukkig!) en maandagochtend mocht ik terug naar de camping. Un beau souvenir!
Elke Baars-van Leeuwen, arts verstandelijk gehandicapten
Buitenland
- Er zijn nog geen reacties
