Verplichte kost
1 reactieIn de opiniebijlage van de Volkskrant van afgelopen zaterdag staat een bijdrage van Wouter Bos, voormalig minister van Financiën en tot voor kort bestuursvoorzitter van het VUmc. Wat mij betreft verplichte kost voor iedereen.
Niet alleen voor hen die in, voor of met de zorg werken. Voor iedereen. Het podium heeft hij daarom goed gekozen. Bos geeft een mooie analyse van de problemen in de zorg.
‘Niemand durft te kiezen, terwijl goede zorg veel geld kost en keuzes onvermijdelijk zijn als dat geld op is.’ Tot zover niets nieuws. De kracht van het stuk is dat het helder beschrijft welke mechanismen bij dit niet-kiezen een rol spelen. U zult ze ongetwijfeld herkennen. Alleen al de verschillende opvattingen die mensen hebben over de (kosten van) de zorg als ze achtereenvolgens burger, kiezer, patiënt of verzekerde zijn, komen bekend voor. Ten slotte is Bos ook eerlijk over zijn eigen inspanningen: ‘Als politicus heb ik het niet kunnen voorkomen, als zorgbestuurder heb ik het niet kunnen keren.’ Dat klinkt behoorlijk moedeloos.
Enig historisch besef zou op z’n plaats zijn
Dat het voorstel van de NZa om zorgverzekeraars en -aanbieders te laten contracteren op basis van de gezondheidswinst die artsen bij hun patiënt bereiken, die moedeloosheid zal verminderen is onwaarschijnlijk. Het voorstel moet op lange termijn de huidige dbc-systematiek vervangen en zou moeten leiden tot meer oog voor kwaliteit en beheersing van de kosten. Ik geloof er niet in. Meer oog voor kwaliteit ontstaat niet door een financieringssysteem te veranderen, maar door de omstandigheden waaronder professionals in de zorg moeten werken te verbeteren. Daar gaat de NZa niet over, zou je kunnen zeggen, en dat is precies het mechanisme waar Bos op wijst. En kostenbeheersing bereik je ook niet door het financieringssysteem te veranderen. Enig historisch besef zou hier op z’n plaats zijn. Het voorstel van de NZa zal heel veel werk opleveren voor heel veel mensen die niet met ‘de handen aan het bed staan’. De vraag is wie daarmee geholpen is. Ik denk dat ook Wouter Bos het antwoord op die vraag wel weet.
Dolf Algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam
Inderdaad verplichte kost. Om veelheid van redenen. Ik had dit artikel over het hoofd gezien. Dus dank daarvoor !
Het opinie artikel van Wouter Bos in de Volkskrant van afgelopen zaterdag 12 oktober heeft de aansprekende titel: Stop het wegduiken... voor pijnlijke keuzes in de zorg.
Bos stipt veel zaken aan - zoals onhoudbare kostenstijgingen in de zorg,de ongelimiteerde zorgwensen van burgers, het nijpende probleem van de dure medicijnen,en de in zijn ogen onhoudbare positie kleine ziekenhuizen - maar komt zelf – jammer, jammer, jammer- met weinig concrete oplossingen.
Hij eindigt met de eigenlijk onthutsende observatie én vraag: ‘Als politicus heb ik het niet kunnen voorkomen, als zorgbestuurder heb ik het niet kunnen keren. Wie durft ?
Als hij het als zorgbestuurder van VUmc niet heeft kunnen keren. Wie kan het dan wel ?
Maar belangrijker nog is de vraag: waarom is het hem niet gelukt ? Dat blijft jammer genoeg onbesproken.
Maar is het alleen kwestie van durf ? Of is er sprake van een maatschappelijke patstelling op basis van teveel tegengestelde belangen ?
Helaas heeft het artikel van Bos te weinig diepgang om een helder beeld te krijgen wat de exacte drivers achter 'het collectieve duikgedrag' zijn.
Goed- helemaal top- dat hij het probleem van wegduiken aankaart en agendeert, maar het schiet jammer genoeg schiet om er concreet verder mee aan de slag te kunnen.
Zo zou ik heel graag van Bos een reflectie hebben gehad op de nabije toekomst van de ziekenhuizen. Zijn vroegere pakkie aan als zorgbestuurder van VUmc.
Bijvoorbeeld aan de hand van het boek Doodzieke zorg moet op de schop van de chirurg Cees Wittens, één van de weinig dokters die ik ken die wel zelf met een uitgewerkt idee/plan is gekomen.
En dat zouden er meer moeten doen !
Lees bv:
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/doodzieke-zorg-moet-op-de-schop.htm