Van knellende zorg naar passende zorg

De laatste jaren hebt u ongetwijfeld regelmatig gehoord over de ‘juiste zorg op de juiste plek’ (JZOJP) of het nieuwere ‘passende zorg’. Ook zult u de onderliggende problemen kennen: de zorguitgaven stijgen al jaren op rij, als het zo doorgaat moet in 2040 één op de drie mensen in de zorg werken en gaan we van onbehandelbare naar onbetaalbare aandoeningen.

Het dit jaar door veel partijen ondertekende Integraal Zorgakkoord (IZA) heeft als doel de zorg voor de toekomst goed, toegankelijk en betaalbaar te houden. Deze week analyseert hoogleraar health technology assessment Erik Buskens het IZA inhoudelijk. Hij concludeert dat de ambities in het IZA flink zijn, maar dat het ‘hoe’ nog maar nauwelijks is uitgewerkt . Buskens stelt dat gezondheid in alle beleidsdomeinen hoort, mét resultaatverplichting. Alleen op die manier kan het IZA een succes worden en zijn de zorguitgaven enigszins in de hand te houden.

Een van de redenen waaróm de zorg zo duur is en hoe dat beter zou kunnen, leest u deze week van een anonieme jonge klare specialist. Het komt buiten de praktijkperikelen niet vaak voor dat we een artikel anoniem publiceren; de collega in kwestie voelt zich kwetsbaar omdat deze nog geen vaste plek heeft verworven maar toch een belangrijke kwestie wil aankaarten. Medisch specialisten zouden namelijk in de ogen van deze collega (veel) te veel gezonde of genezen verklaarde patiënten jaarlijks laten terugkomen voor een ‘apk’tje of een koetjes-en-kalfjesconsult’, terwijl de échte patiënten lang op de wachtlijst staan. Deze collega, van wie de identiteit en de achtergrond bekend en geverifieerd zijn, vond meermaals intern geen gehoor bij het aankaarten hiervan en wil anoniem blijven ‘om nog enige kans te blijven behouden op de banenmarkt’. Zelf las ik er een aansporing in om vanaf nu nog eens goed met een stofkam door mijn spreekuur te gaan. Wie deze zorgschoen past, trekke hem aan.