Timen
Plaats een reactie
‘Dokter, hoeveel tijd heb ik nog?’ vroeg ze mij. Zij en ik wisten dat ze aan het laatste stukje van haar leven bezig was.
Haar ziekte was in een stroomversnelling gekomen, in korte tijd was het aantal metastasen geëxplodeerd. Zij wilde nog zo graag haar zoon zien die aan de andere kant van de wereld de tijd van zijn leven had op de wereldreis die hij maakte. Ze wilde die niet ‘nodeloos’ onderbreken, over drie weken zou hij immers terug zijn. Ofschoon voorspellen een hachelijke zaak is in zo’n situatie, zei ik haar dat het mij verstandig leek dat hij eerder zou terugkomen als ze elkaar nog wilden zien. Na een kleine week sloten ze elkaar in de armen. Zij intens blij dat ze hem nog zag. Hij vol verhalen over zijn reis en dankbaar dat hij die haar nog kon vertellen. Twee dagen later overleed ze in alle rust terwijl ze zijn hand vasthield.
Hoe vaak heb ik dat niet meegemaakt, dat mensen hun overlijden lijken te kunnen ‘timen’. Daar waar tijd anders zo ongrijpbaar lijkt te zijn. De tijd vliegt, ik heb er geen tijd voor, tijd is geld, heeft u tijd voor me? Het geeft allemaal uitdrukking aan tijd die schaars is. Voor een deel doen we dat onszelf aan door de keuzes die we maken in ons leven. Voor een deel is het de tijdgeest. Ook in de zorg is tijd een schaars goed geworden. Maar langzaam maar zeker krijgen we door dat meer tijd voor de patiënt tot betere zorg leidt. Dat die ‘investering’ later vaak tijd oplevert. Dat het ook veel fijner werken is. Natuurlijk weten we dat allemaal. De praktijk is echter weerbarstig. Misschien heeft u komende weken de tijd om daar goede voornemens voor te maken.
Ik wens u en uw dierbaren mooie feestdagen en het allerbeste voor 2018.
- Er zijn nog geen reacties
