Spoed

Scheid die twee dus fysiek, richt een voorziening in met SEH, geïntegreerd met huisartsenpost, ic, ok, acuteopnameafdeling, laboratorium en radiologie. Aan een stuk of dertig van die centra hebben we dan genoeg, schrijft Tebbes. Een behoorlijk rigoureus voorstel, waar ongetwijfeld voetangels en klemmen aan vastzitten, maar dat de discussie over de acute zorg eens een andere kant op stuurt. Als Tebbes dat met zijn artikel bereikt, dan is dat winst. Effectuering van zijn voorstel zal immers vele jaren vergen; we kennen de langzaam draaiende molens en tegenstrijdige belangen in de zorg maar al te goed.

Een behoorlijk rigoureus voorstel

Overigens zou die discussie over de acute zorg wat mij betreft moeten starten met de (her)definitie van wat spoed en acuut is. Tot nu toe is het standpunt van een aantal veldpartijen dat de patiënt dat bepaalt. Hoe sympathiek dat ook klinkt, ik denk dat dat niet houdbaar is. Daar heb ik geen rapport voor nodig. Een kijkje op de huisartsenposten en SEH’s spreekt wat dat betreft boekdelen. Nu is zo’n herdefiniëring van spoed en acuut een hachelijke zaak, waar je op het eerste gezicht weinig vrienden mee zult maken. Maar dat moet dan maar. Want net zoals de spoed- en electieve zorg elkaar in de weg kunnen zitten, geldt dat voor de echte spoed en de ervaren spoed. Maar als de conclusie van de (her)definiëring is dat het blijft zoals het is, dan kan ik daar ook best mee leven. Als we dan maar niet klagen over de consequenties: oplopende kosten, personeelstekort en lange wachttijden.