Oproep tot bezinning
Plaats een reactie‘Het wringt in de spreekkamer tussen bedrijfsmatige efficiency en professionele betrokkenheid, tussen optimale toepassing van de noodzakelijke technologie en aandacht voor de kwetsbare medemens, tussen meetbare en merkbare zorg, tussen de zorg verleend aan de “elektronische” patiënt en de patiënt van vlees en bloed.’
Aldus de inleiding van het boek Wat is er met de dokter gebeurd? . Ik vind het perfect verwoord. En ik ga ervan uit dat velen van u met enige regelmaat hetzelfde voelen.
Het interview met twee van de drie samenstellers raakt aan veel van wat we vaak in de wandelgangen horen van collega’s. De tegenstrijdigheid tussen enerzijds het besef dat we veel meer kunnen dan vroeger en anderzijds het gevoel dat het niet snel goed genoeg is.
Het waardevolle is vaak lastiger te meten
Tussen enerzijds het vooruitgangsgeloof en anderzijds de realiteit dat we voor patiënten met complexe problematiek curatief met vrijwel lege handen staan. Tussen de dwang om te meten en te registreren enerzijds en het besef dat het waardevolle vaak lastiger te meten is dan het meten van een waarde. Daarbij moest ik denken aan de titel van een fototentoonstelling van een Engelse collega: ‘What counts rather than what can be counted’. Een expositie met foto’s van patiënten die ze in hun eigen omgeving fotografeerde en die haar veel meer leerde over hun toestand dan de contacten in de spreekkamer.
Wat is er met de dokter gebeurd? leest als een oproep tot bezinning. De samenstellers doen daarbij een beroep op de dokters zelf. Om buiten het systeem te gaan denken. ‘Dat kunnen we er nog wel bij hebben’, hoor ik u denken. Dat begrijp ik. Maar daar waar we erbij waren waar ons vak een beetje uit de bocht vloog, zou het mooi zijn als we dat ook zelf kunnen bijsturen. Initiatieven als ‘Het roer moet om’ dragen daaraan bij en verdienen navolging. Dat kost tijd, energie en vraagt geduld: het systeem geeft niet zomaar mee. Maar het is nodig.
- Er zijn nog geen reacties
