Normaal

Dat bleek ook weer tijdens het debat ‘Politieke keuzes in de zorg’, afgelopen zaterdag in Carré. Vinden we het normaal dat een thuiswonende man die twee dagen dagbesteding nodig heeft in een verpleeghuis belandt? Als gevolg van schotten in de financiering tussen de langdurige zorg en de zorgverzekeringswet? Of is het normaal dat we een verkeersinfarct in de ggz laten ontstaan? Of dat zwangeren in onze hoofdstad met moeite een plek kunnen vinden waar ze kunnen bevallen (het OLVG moet maandelijks honderd hoogzwangeren weigeren)? De hartenkreet van een verpleegkundige uit de verpleeghuiszorg om meer middelen ter beschikking te stellen voor handen aan het bed liet niets aan duidelijkheid over. Net zomin als de indringende oproep van Pim van Gool, voorzitter van de Gezondheidsraad, om nu echt werk te maken van het terugdringen van het roken. Dagelijks starten tweehonderd jongeren met roken, van wie we weten dat er vijfendertig vroegtijdig zullen sterven als gevolg daarvan. Zijn er effectievere preventiemaatregelen te bedenken dan een gedegen antirookbeleid?

Het debat tussen de politici werd gevoerd aan de hand van een paar stellingen. Opvallend was dat er grote eensgezindheid bestond over de bestrijding van de bureaucratie. De motie ‘mijn politieke partij gaat door aanpassing van wet- en regelgeving zorgen voor 50 procent reductie van de administratieve lasten’ werd vrijwel unaniem gesteund. En de motie ‘mijn partij verhoogt de prijzen van tabak substantieel en vermindert het aantal verkooppunten drastisch’ werd alleen door de VVD niet gesteund. Dat is winst, ervan uitgaande dat de politici de rug recht houden als ze het voor het zeggen krijgen. Maar dat lijkt me normaal.