Naming-and-shaming
4 reactiesAfgelopen week was de voorzitter van de KNMG, René Héman, zowel op radio als televisie in het nieuws.
Dit naar aanleiding van de presentatie van het rapport van het Nivel over de grote impact op artsen en hun omgeving van het openbaar maken van tuchtrechtelijke berispingen.
Minister Schippers, en met haar een groot deel van de politici, vindt dat mensen moeten kunnen kiezen en dat er daarom zoveel mogelijk informatie beschikbaar moet zijn. Héman legde uit waarom dit naming-and-shaming dat doel helemaal niet dient. Bij het openbaar maken ontbreekt de context van de berisping en belangrijker: het zegt feitelijk niets over de kwaliteit van de betreffende arts. Maar in die nuance lijkt de politiek niet geïnteresseerd.
Het zegt niets over de kwaliteit van een arts
Welke impact zo’n openbaar gemaakte berisping heeft, hoorde Sophie Broersen van een arts die dit overkwam (zie Achter het Nieuws op blz. 10). ‘Ik ben mijn onbevangenheid kwijt, het natuurlijke gevoel dat ik goed in mijn vak was. (…) Ik heb overwogen om te stoppen, terwijl ik juist ambitieus was en me wilde ontwikkelen tot een steeds betere dokter’, zegt de arts. Dat beeld komt ook naar voren uit het onderzoek van het Nivel.
Is dat wat de politiek en patiëntenorganisaties willen? Dat kan ik me niet voorstellen, maar de transparantiemantra domineert de redelijkheid, zo lijkt het. Uit het Nivel-onderzoek blijkt dat het tuchtrecht van de aangeklaagden ook geen betere dokters maakt: bijna de helft van de ondervraagden zegt dat de procedure alleen een negatieve invloed op hun beroepsuitoefening heeft gehad. De oorspronkelijke bedoeling van het tuchtrecht was het bewaken en bevorderen van de kwaliteit van zorgverlening, maar burgers zien het steeds meer als genoegdoening, artsen als straf. Kind en badwater dus. Dat de KNMG tegen het openbaar maken van tuchtrechtelijke berispingen pleit, is dan ook terecht. Houd dat vast.
J. Hulshof
GGZ-arts, Wolfheze
Het wordt onderhand een kwestie waarover de Raad van State zich zou moeten buigen. Minister Schippers en de bedoelde politici lappen alle regels rondom smaad en laster (en vervolging daarvan) naast zich neer. Dit is vragen om burgerlijke ongehoorzaam...heid: weigeren als hulpverlener om je te laten beoordelen door een tuchtcollege als dat niet eerst waarborgen afgeeft dat een opgelegde maatregel niet met naam en toenaam wordt gepubliceerd.
MP de Bakker
Huisarts, Deurne
Allemaal KNMG-mooipraterij!
"Onze maatschappij kiest er blijkbaar voor om de privacy van verdachten en criminelen beter te beschermen dan de privacy van artsen. Vreemd, geeft toch te denken. Artsen zijn toch ook gewoon burgers, waarom vallen zij dan ...buiten de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp)?"
Het zou de KNMG sieren om eindelijk zijn tanden eens te laten zien en voor zijn leden op te komen door er wat aan te doen, door bijvoorbeeld een (proef)proces op te starten!
Bert Wiechers
huisarts n.p., Zwolle
Ik denk dat ik het wel eens kan zijn met Oosterhoff, maar daar gaat het nu niet om, het gaat om de vraag wat tuchtrecht is en waartoe het dient. Van Santen slaat de spijker op zijn kop: in het tuchtrecht gaat het niet om genoegdoening of straf, hoewe...l betrokkenen dat vaak wel zo ervaren. Het tuchtrecht is een bijzondere loot aan de stam van het recht. Wie kent het verschil tussen strafrecht en civiel recht? Wie dat niet weet kan dat rare tuchtrecht al helemaal niet plaatsen. Wat moeten we met dat tuchtrecht? Niet afschaffen, maar een andere naam, waarin ‘recht’ niet voorkomt, is misschien een idee. Wie?
Menno Oosterhoff
psychiater, THESINGE Nederland
Ligt het aan het openbaar maken of ligt het aan de kwaliteit van het tuchtrecht?
Ik denk het laatste. Begin dit jaar schreef ik enkele blogs daarover en deed een kleine enquete. Het tuchtrecht is aan herziening toe. Binnen enkele dagen meer dan duize...nd mensen , die het daarmee eens waren. Ik geloof niet dat de zorg en dat de gemiddelde patiënt gediend is met het tuchtrecht zoals het in zijn huidige vorm functioneert. Daarmee zeg ik niks ten nadele van mensen die zeer terecht klagen. Maar vaak lees ik uitspraken die absoluut niet stroken met mijn gevoel voor recht en waarvan ik denk dat het de aangeklaagde onevenredig schaadt en de zorg geen goed doet. En ik weet zeker dat veel, misschien wel het merendeel van de artsen daar zo over denkt.