Moet het anders?

Grote kans dat u afgelopen week iets van de ophef rondom het nieuwe boek van emeritus hoogleraar interventieradiologie Jim Reekers heeft meegekregen. De titel "De medische omerta – over horen, zien en zwijgen in het zorgstelsel" maakt meteen duidelijk wat hij ermee heeft willen beogen: een stevige steen in de geneeskundige vijver gooien.

Zijn uitspraken liegen er niet om: ‘De curatieve sector moet je zien als een club waar het niet de gewoonte is om kritiek te hebben op je collega’s’ en ‘er veel dokters zijn die onware dingen roepen; kwakzalverij met een witte jas’.

Moet je iemand een stent geven of een scootmobiel?

Ik moet bekennen dat mijn eerste reactie (net als die van veel collega’s die ik afgelopen week sprak) een mengeling van irritatie en ongemak was. Dit kwam wellicht mede omdat een specifiek voorbeeld uit mijn eigen dagelijkse praktijk, de baarmoederverwijdering, door Reekers als typisch voorbeeld van money driven surgery wordt gebruikt. Hoogleraren gynaecologie Bongers en Veersema hebben hem hierover op onze website al terecht van repliek gediend, dus voor het gemak verwijs ik daar even naar. In het algemeen ben ik het wel met Reekers eens dat er te weinig studies zijn die kijken naar de kwaliteit van leven als uitkomstmaat. Moet je iemand met een dichtgeslibde been­ader een stent geven die een jaartje helpt of een scootmobiel? Zo zijn er in uw vakgebied ongetwijfeld ook zaken die nog eens kritisch tegen het licht van doelmatigheid kunnen worden gehouden. Zelf denk ik ook aan het adagium good surgeons know how to operate, better ones when to operate, and the best when not to operate. Als de steen in de vijver, of zo u wilt de vliegende tackle, van Reekers ervoor zorgt dat we deze spreuk nog eens afstoffen, heeft alle ophef toch ergens toe geleid.

medisch contact

nummer 36