Maak van vrije artsenkeuze geen powerplay
2 reactiesHOOFDREDACTIONEEL
Gisteren werd in de Eerste Kamer volkomen onverwacht het wetsvoorstel dat de vrije artsenkeuze zou beperken verworpen. De reacties hierop vertroebelen voor een belangrijk deel wat er aan de hand is. Het helpt niet voor een feitelijk beoordeling als grote woorden als ‘afgang’ , ‘crisis’, ‘nederlaag’ en ‘geschonden vertrouwen’ worden gebruikt. In grote haast wordt nu gezocht naar een oplossing die de minister en het kabinet moet redden. De vraag is of dergelijk powerplay verstandig is. Onder hoge druk naar een sluipweg zoeken die de drie senatoren over de streep moet trekken, maar waarbij de beperking van de vrije artsenkeuze overeind blijft, is dat wat men beoogt?
Het voorstel tot beperken van de vrije artsenkeuze heeft weinig vrienden onder artsen en patiënten. Ze zullen er vast zijn, maar ik heb van geen van hen gehoord dat ze ervóór zijn. Sterker nog, op vele plaatsen ging gisteren een gejuich op toen bleek dat het wetsvoorstel gesneuveld was.
Van de PvdA-senatoren verwoordde Guusje Ter Horst duidelijk dat ze het niet wenselijk vindt dat de macht van de zorgverzekeraars nog verder uitgebreid wordt. Velen zijn het met haar eens.
Nu de uitspraak van de Eerste Kamer er ligt zou het goed zijn als niet politiek gezichtsverlies, maar een bezinning op het voorstel en het beoogde doel voorrang zouden hebben. Hoe mooi is het immers dat de democratie werkt zoals gisteren gebeurde?
Een overhaast in elkaar getimmerd compromis is geen goed signaal naar de samenleving. Dat zal alleen maar het wantrouwen in de politiek versterken. En er is tijd. De, overigens boterzachte, besparing van 1 miljard die de minister met het voorstel dacht te bereiken, is pas ingeboekt voor 2016. Het zou de betrokken partijen sieren als die tijd wordt gebruikt voor een oplossing met draagvlak in de samenleving.
Hans van Santen, hoofdredacteur Medisch Contact
Dit hoofdredactioneel verschijnt alleen online
Lees meer: Medisch Contact-dossier Artikel 13
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, Heerhugowaard
De oorzaak van de onverenigbaarheid van de werkelijkheid van de zorgverlener en die van de “plannenmakers” is gelegen in het feit dat politici, beleidsmakers en zorgverzekeraars altijd de verkeerde kant uit denken. Hun denken noodzaakt hen te beginne...n bij het eind(Kostenbeheersing/Bezuinigingsdoel) omdat zij alleen daar de informatie aantreffen die zij voor hun onderzoek, analyse en planning nodig hebben. Is die informatie geordend en het doel helder geformuleerd, dan kan daarna net zolang terug gerommeld worden tot zij bij het begin zijn uitgekomen. Het woord “rommelen” verwijst naar het gegeven dat beleidsmakers tijdens het uitwerken van hun plannetjes alles wat ze tegenkomen moeten verminken, omdat het pasgemaakt moet worden voor het beoogde eindresultaat. Niet alleen dat zorgverleners en patiënten niet in het plan voorkomen, de volgens de zorgeconomische statistiek gemodelleerde mensen, de sociologische en psychologische “zombies”, moeten ook nog eens bijgevijld worden tot “DBC/Ketenzorgproduct” om het project sluitend te maken.
Zo ontstaat de blauwdruk voor een nieuwe zorgwereld! In die blauwdruk komen mensen voor, sterker nog: de hele zaak is ter wille van de mensen opgezet, tot op zekere hoogte misschien wel vol goede bedoelingen, maar wel verschrikkelijk dom, want die in de plannen voorkomende mensen zijn helemaal geen mensen…. er is een zorgmodel zonder mensen ontworpen!
Zorgverlener en patiënt zijn slachtoffer geworden van een eeuwenoud machtsprobleem waar de oude Grieken al moeite mee hadden en latere westerse denkers zich ook flink op hebben stukgebeten.
Wordt ongetwijfeld vervolgd…
R.W. Kreis
chirurg n.p./zorgonderzoeker, BEVERWIJK Nederland
De hoofdredacteur plaatst een terechte reactie naar aanleiding van de politieke situatie na afwijzing van het wetsvoorstel inzake de vrije artsenkeuze. Het afgewezen wetsvoorstel -waarvan het democratisch gehalte sowieso betwijfeld kan worden - leidt... tot partij-politieke manipulaties die in strijd zijn met de grondbeginselen van het Nederlandse rechtssysteem. De verhitte prestige discussies ontnemen het zicht op het feit dat het beperken van de vrije artsenkeuze om daarmee de zorg goedkoper te maken, een slecht onderbouwde stelling is. Wat als de doelstelling niet gehaald wordt? Opheffen van de beperking tot vrije artsenkeuze? Ik verwacht van niet. Het pakket aan beperkingen zal nog meer uitgebreid worden. En dat alles om een geldverslindend zorgsysteem in de lucht te houden.