Hoofdredactioneel
Hoofdredactioneel

Groot leed

1 reactie

Afgelopen week was ik naar Schiphol om mijn dochter op te halen. Net na het invoegen op de A2 kreeg ik van haar een appje. ‘Vertraging! We zitten in het vliegtuig, maar we vertrekken nog lang niet.’ Zo mocht ze enkele uren in de buik van een stilstaand vliegtuig verblijven om door een benauwd vliegtuig­raampje naar de bedrijvigheid op het vliegveld te kijken. Geen optimale ‘klantreis’, in het jargon van de marketingafdeling.

Wij besloten door te zetten en arriveerden veel te vroeg op de luchthaven. Maar toen wij haar vele lamlendige Schipholuren later in de armen sloten, was het leed snel geleden. Ik moest daaraan denken bij herlezing van de column van Esther van Fenema die een parallel trekt tussen de wachttijden in de ggz en die op Schiphol. De overeenkomsten zijn evident. Maar de verschillen ook: klein vakantieleed versus groot psychisch leed. Het is treurig dat het gevoel van urgentie voor dat kleine leed vele malen groter lijkt dan van het echte leed.

Het voelt niet alsof hier ‘de patiënt centraal’ staat

Nu is wachten is voor veel patiënten toch al funest. Een groot aantal is als gevolg van de covidpandemie tijdelijk uit het maatschappelijk leven verbannen. Simpelweg omdat ze eindeloos wachten op die operatie die hen weer mobiel maakt. Ook hier lijkt het gevoel van urgentie beperkt. Recentelijk opperde arts-microbioloog Alex Friedrich een Duits-Nederlands samenwerkingsverband voor inhaalzorg. De relatief grote Duitse ziekenhuiscapaciteit zou de Nederlandse wachtende patiënten ten goede kunnen komen. Bij zorgverzekeraars en VWS is weinig enthousiasme over dit plan te bespeuren. Is het de angst dat Nederlands zorgbudget weglekt naar de ooster­buren? Het voelt niet alsof hier ‘de patiënt centraal’ staat. Daar is sowieso nog een wereld te winnen, zegt de kersverse hoogleraar patiëntenwetenschappen Hester van de Bovenkamp. Mensen met serieuze problemen schuiven zelden aan bij de ‘overlegtafels’. ‘Als je niet uitkijkt, hoor je die groep niet’, stelt ze vast. En zo kan het gebeuren dat het kabinet voor 220 miljoen euro aandelen KLM-Air France koopt en minister Helder van Langdurige Zorg een week later doodleuk verklaart dat zij de sluiting van specialistische ggz-instellingen niet kan voorkomen. Een kabinet dat het ene leed niet van het andere kan onderscheiden, is geen knip voor de neus waard.


medisch contact

nummer 23







  • Robert Crommentuyn

    Robert Crommentuyn is als adjunct-hoofdredacteur verantwoordelijk voor de totstandkoming van het weekblad Medisch Contact, de bijlagenreeks Thema, het lifestylemagazine Geniet en het studentenmagazine Arts in Spe.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.