#Doeslief
Plaats een reactieEen verregend weekeinde als afsluiting van een miezerige week is niet bevorderlijk voor de stemming, zo is mijn ervaring. En als de gemoedstoestand eenmaal een neerwaartse beweging heeft ingezet, gaat het snel van kwaad tot erger.
Het begon al met het hemeltergende verhaal van Sander Ritmeester in de vorige Medisch Contact. Hij zag zijn collega-artsen hopeloos falen in de zorg voor zijn moeder door een gebrek aan medemenselijkheid en inlevingsvermogen. Aan reacties geen gebrek. Met veel verontwaardiging en plaatsvervangende woede. Maar ook – hoe triest – herkenning en bevestiging van andere artsen met soortgelijke ervaringen.
Van verdoven hebben ze nog nooit gehoord
Dat is qua geestesgesteldheid geen goede voedingsbodem voor het bericht dat afgelopen vrijdag op NOS Nieuws verscheen over het protest van Kroatische vrouwen tegen het ‘gynaecologisch geweld’ in dat land. ‘Wreed’ is een understatement voor de zorg die zwangere vrouwen in dit Europese land ontvangen. Van verdoven hebben ze er nog nooit gehoord. Na een oproep om het taboe hierover te doorbreken, regende het reacties van slachtoffers. En het wordt nog treuriger als verderop in het bericht blijkt dat de situatie in andere landen in de regio vergelijkbaar is.
Als vervolgens op maandagochtend de kranten melden dat twee derde (!) van de doktersassistenten de afgelopen twee jaar is uitgescholden, geslagen of bedreigd, dan is het vertrouwen in de mensheid bij mij even zoek.
Wat fijn is het dan als dat al snel onterecht blijkt. Want in mijn ervaring doet 99 procent van de mensen gewoon lief, zonder dat daar een SIRE-campagne voor nodig is. En dokters zijn daarop zeker geen uitzondering. Als bewijs deze tweet van internist in opleiding Anna Verhulst, ook van dit weekeinde: ‘Patiënt wakker aan beademing, kan niet praten, maar wil mijn hand niet loslaten. Pijn? Nee, schudt ze. Benauwd? Nee, schudt ze. Bang? Nee, schudt ze. Dan vraag ik: wilt u gewoon even mijn hand vasthouden? Ja, knikt ze geestdriftig. Ben er maar even bij gaan zitten.’
En het wordt ook weer gewoon lente.
meer van Robert Crommentuyn- Er zijn nog geen reacties