Wie zoet is krijgt lekkers?

December, de maand van terugkijken en vooruitzien. Ook ik heb ieder jaar goede voornemens. Zo stelde ik me op 1 januari 2018 twee doelen. Mijn eerste voornemen was om in ons ziekenhuis een galblaasoperatie in dagopname mogelijk te maken. Patiënten vroegen ons daar regelmatig om en we hadden er eerder al wat ervaringen mee opgedaan.

Dus werkte ik samen met andere enthousiastelingen hard aan het verbeteren van de voorlichting, logistiek, operatieprocedures en medicatie. En met succes! Inmiddels lukt het ons om 60 procent van de galblaasoperaties in dagopname uit te voeren, met patiëntvriendelijkere zorg voor minder kosten als resultaat. Daarbij houden we uiteraard rekening met het feit dat deze dagopnames tot meer heropnames kunnen leiden. En vertellen we de patiënt natuurlijk altijd dat deze tegenvaller zich kan voordoen. Gemiddeld krijgen we nu een 8 als rapportcijfer van onze patiënten. ‘Wie zoet is krijgt lekkers’ dus.

Weer maak ik me druk om die schijnheilige AD top 100

Mooi niet, want daar kwam de AD Ziekenhuis Top 100. Volgens het adagium ‘If you can’t measure what’s important, you make important what you measure’ deed het AD weer haar jaarlijkse greep in de grabbelton vol prestatie-indicatoren en maakte hier een lijst met winnaars en verliezers van. Op de prestatie-indicator ‘heropnames na galblaasoperaties’ scoorden wij uiteraard minder dan voorheen en doen we het volgens het AD helemaal niet zo goed.

Wat mijn tweede goede voornemen was? Me dit jaar niet meer zo druk maken om deze schijnheilige AD Top 100-lijst. En toch doe ik het weer. Maar ach, tegen beter weten in vasthouden aan tradities past ook wel weer in deze tijd van het jaar, nietwaar?