Tijdcontingent - Eveline Knibbeler
7 reactiesHuisartsen en andere behandelaars worden, via hun patiënten, geconfronteerd met de ‘tijdcontingente’ werkwijze van bedrijfsartsen. De confrontatie verloopt als volgt. De huisarts ziet een patiënt die overwerkt is, de diagnose valt – burn-out –, er komen adviezen en een vervolgafspraak. So far, so good. Maar bij de vervolgafspraak gaat het mis: patiënt over de rooie, hij moet van de bedrijfsarts binnenkort terugkeren naar het werk en opbouwen volgens een stappenplan (tijdcontingent), ongeacht hoe hij zich voelt (dus vooral niet klachtcontingent). De patiënt, die nu net ‘enige afstand heeft genomen van het werk’ is weer helemaal terug bij af. De behandelaar ‘begrijpt niet wat de bedrijfsarts bezielt’.
Hier een poging tot uitleg. Waarom een tijdcontingente aanpak? Tijdcontingentie is geen doel, maar een middel. Het doel is een duurzame terugkeer naar werk. Daartoe moet helder zicht komen op alle factoren die hebben geleid tot de overspannenheid. De werknemer die neigt tot overspannenheid is een harde werker en perfectionist. En angstig, bang om fouten te maken of anderszins teleur te stellen. Die angst uit zich in hard en consciëntieus werken – de ideale werknemer –, maar, als werken niet meer lukt, in vermijding. Hij vermijdt niet alleen het werk, maar ook zijn eigen rol in het probleem.
De tijdcontingente opbouw in werk heeft een therapeutisch doel. Maar vooral een diagnostisch doel, waarbij iedere stap naar het werk een uitdaging is tot onderzoek: waar ligt het knelpunt, hoe wordt de angst getriggerd? Als de tijdcontingente opbouw in werk wordt gecombineerd met professionele begeleiding, is het leereffect optimaal. Behalve als de behandelaar de vermijding stimuleert.
Eveline Knibbeler, bedrijfsarts
B.C. Michel
Revalidatiearts, AMSTERDAM Nederland
Te vroeg teveel druk op de werkhervatting geven werkt bij patienten met een hoog streefniveau vaak contra-productief. Het blijft maatwerk. En het blijft een kwestie van het opbouwen van een goede relatie met de patient, waardoor de zieke werknemer er... vertrouwen in kan hebben dat hij of zij de werkzaamheden en het aantal uren aan zal kunnen. Tijdcontingent kan ook door een computer gedaan worden. Lekker efficient, dan hoef je patient niet eens te zien of te spreken, je stuurt gewoon een briefje met de te werken uren naar het huisadres.
Ik ontving deze week een verzoek om informatie van een bedrijfsarts die schreef "waarschijnlijk/hopelijk start patient op uw afdeling in een multidisciplinair revalidatietraject". Dat deze zin mij opviel zegt denk ik genoeg.
A.L. Cense
psychiater, STOUTENBURG Nederland
Het is me niet duidelijk of collega Knibbeler zelf een mening heeft over de tijdcontingentie methodiek; persoonlijk vind ik het een wangedrocht.
Het lijkt weliswaar reëel om in beleid het gegeven in te bouwen dat op de bank zitten therapeutisch contr...aproductief is, maar dat geldt hoogstwaarschijnlijk voor dit type interventie ook. En ook waar ingezet als diagnostisch hulpmiddel geldt in de geneeskunde de harde regel dat een afweging van potentiele voordelen en potentiele schade dient plaats te vinden.
Om het simpel samen te vatten: waar overduidelijk het stellen van hoge eisen aan jezelf en bovengemiddelde loyaliteit en inzet, - lees: druk leggen op jezelf -, risicofactoren voor burnout zijn, is het lichtelijk absurd daar vanuit de buitenwereld nog een schepje bovenop te gooien.
Betekent overigens niet dat ik tegen steun en stimulering bij werkhervatting ben wanneer die gebaseerd is op zorgvuldige analyse van oorzakelijke en onderhoudende factoren in persoon en werksituatie. Met de nadruk op steun, en niet vanuit het soms gehanteerde adagium "dit is geen ziekte maar een arbeidsconflict". Arbeid kan immers wel degelijk ziek maken en zelfs dodelijk zijn; in Japan hebben ze er zelfs een woord voor: Karoshi.
Jan Hein Wijers
Bedrijfsarts, Amstelveen
Een kwart van de mensen met een burn-out is na twee jaar nog steeds niet beter en kan nog niet of maar beperkt werken blijkt uit een promotie onderzoek ( A. van Dam 2013) Deze kwart komt vooral doordat er niet tijdscontingent is gewerkt? Dit suggeree...rt de column Veldwerk van bedrijfsarts Knibbeler in MC 10 ( 5maart 2015) in Veldwerk. Daarnaast zegt schrijft ze wel dat er professionele moet worden begeleidt. Maar wat houdt die begeleiding dan precies in?
En hoe verhouden zich de professionele begeleiding en het tijdscontingent (volgens een stappenplan) werken bij die cliënten waarbij het herstel stagneert en het verzuim langer duur dan de gemiddelde verzuim duur bij burn out van ongeveer een half jaar. Blijft tijdscontingent werken dan het primaat houden?
Zij schrijft “De tijdscontingente opbouw in werk heeft vooral een therapeutisch doel. Maar vooral een diagnostisch doel,..“. Waar slaat het woord maar uit die zin op? Dit is een erg verwarrende tekst. Wat is precies therapeutisch? Denkt collega Knibbeler echt dat als er maar tijdscontingent gewerkt wordt die kwart patiënten die nu na twee jaar nog niet of amper werken veel eerder volledig hun werkzaamheden zouden hebben opgepakt zonder schade voor hun gezondheid?
Ik vind dat deze column geen bijdrage levert aan de samenwerking tussen de collega’s in de curatieve sector en de bedrijfsartsen bij complex en langer durend verzuim. Het primaat van het tijdscontingent handelen bij complex verzuim doet mij denken aan een zin van ik meen de schrijfster Vasalis die opmerkte:
“De ergste vorm van discriminatie is het gelijk behandelen van ongelijken”.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Het is een mooie theoretische casus collega, het is een feit dat niemand er beter van wordt om niet actief te zijn. Maar in de casus van een patiënt met deze klachten ben ik het eens met collega van Eijsden, we moeten de patiënt niet in verwarring br...engen met schijnbaar tegenstrijdige adviezen, overleg is zeker nodig. Afgezien nog van de problemen die hierdoor kunnen ontstaan op het werk, waardoor de patiënt-werknemer een nog moeilijkere weg terug kan gaan ervaren. Want ook zijn er werkgevers die deze verschillen in benadering niet begrijpen.
Protocollen zijn mooi maar enige nuancering en vooral couleur locale kan geen kwaad. Het gaat om het uiteindelijke doel. Een gezonde terugkeer in werk.
M. de Vries
Arts, AMSTERDAM Nederland
Naar mijn weten kan de bedrijfsarts prima zelf verwijzen, en hoeft de overspannen patient helemaal niets bij de huisarts te komen eisen, namens wie dan ook. Sla uw eigen ZVpolissen er maar op na: doorverwijzing van huisarts òf bedrijfsarts, staat er ...vaak.
P.G.E. van Eijsden
huisarts, Ede Gld Nederland
Helemaal eens met de reactie van collega Karemaker. En daarbij: de huisarts volgt het stepped-care-model en wenst haar overspannen pt. te verwijzen naar de POH-GGZ. De bedrijfsarts echter wil de werkgever plezieren (daartoe aangespoord door de wet po...ortwachter) en eist (via de overspannen patient) van de huisarts een doorverwijzing naar de psycholoog met wie het bedrijf een contract gesloten heeft. Als de bedrijfsarts werkelijk een therapeutisch doel dient met die tijdcontingente aanpak, waarom dan niet even een overleg met degene die de patient daadwerkelijk en officieel behandelt, zodat iedereen dezelfde boodschap uit kan dragen naar de patient.
R. Karemaker
psychiater, Den Haag Nederland
Klinkt ideaal, mits de patiënt juist wordt ingeschat qua belastbaarheid. De praktijk leert dat over deze inschatting discussie ontstaat tussen de behadelaren. Daarbij onstaat geregeld de indruk dat bedrijfsartsen niet alleen de patiënt maar ook de we...rkgever ideaal willen bedienen, waardoor het patiënten belang in het gedrang kan komen. Kortom: veel redenen waarom de bedrijfsarts regelmatig lijnrecht tegenover de rest van de beroepsgroep zal blijven staan.